مدل مفهومي ارزيابي حس مكان براساس مولفه هاي كالبدي، ادراكي، عملكردي و اجتماعي

امروزه مفهوم مكان و حس مكان یكی از مهمترین مسائل پیش روی شهرسازی معاصر است.درگذشته شهرها از توانایی بالایی در جهت برقراری تعامل بین انسان و فضا برخوردار بودند. اما امروزه در غالب شهرها فضاهایی ایجاد می شوند كه فاقد هویت و معنا بوده و صرفا تقلیدی از سایر نمونه هاست.تكرار الگوهای بی هویت و غربی در فضاهای شهری موجب به حاشیه رانده شدن اصول مكان سازی و هویت گردیده است.در این پژوهش سعی شده با مطالعه مبانی مكان و حس مكان، به بررسی این موضوع پرداخته شود كه آیا یك محور واحد شهری در خرد فضاهای داخلی نظیر سكانس، نیز ارائه یكپارچه ای از مفهوم حس مكان دارد؟ در همین راستا به ارائه مدلی برای بررسی فضاهای شهری از این منظر پرداخته شده است. سپس با توجه به مدل ارائه شده، سكانس های مختلفی از یك خیابان-خیابان امام خمینی(ره) شهر ارومیه-به عنوان نمونه موردی مورد بررسی قرار گرفته است.براساس یافته های تحقیق سكانس های محور امام خمینی در آفرینش مفهوم مكان برای مردم یكسان عمل نكرده و كاربران نسبت به بخش های مختلف این خیابان حس های مختلفی را ابراز نموده اند. روش این پژوهش توصیفی–تحلیلی و مورد پژوهی و روش گردآوری اطلاعات كتابخانه ای،اسنادی ومیدانی(مشاهده،پرسشنامه و مصاحبه)می باشد. نتایج حاصل از مطالعات، صحت فرضیه فوق را به اثبات می رساند كه محور امام خمینی در شهر ارومیه در پیاده سازی مفهوم مكان به صورت یكپارچه عمل نكرده است.