بررسي اثرات تغيير اقليم بر رواناب حوزه آبخيز قره چاي در استان مركزي

بررسي اثرات تغيير اقليم بر منابع آب در مناطق خشك حايز اهميت است. در بخش اول اين تحقيق از مدل LARS-WG به منظور ريز مقياس­نمايي متغيرهاي اقليمي شامل بارش، تشعشع خورشيدي، دماي حداقل و دماي حداكثر در يك دوره آماري 31 ساله (1392-1362) در حوزه آبخيز قره­چاي واقع در استان مركزي استفاده شد. نتايج نشان مي­دهند كه مدل LARS-WG با موفقيت مي­تواند براي ريز­مقياس­نمايي متغيرهاي اقليمي به كار گرفته شود. با به كارگيري سناريوهاي مختلف انتشار شامل A1B، A2 و B1 روند كاهشي براي متغير بارش و روند افزايشي براي متغير دما در افق­هاي زماني آتي مشاهد شد. در بخش دوم تحقيق به شبيه­سازي رواناب در سطح حوزه در افق­هاي آتي شامل 1400، 1435 و 1470 با استفاده از سامانه استنتاج فازي-عصبي تطبيقي پرداخته شد. سامانه استنتاج فازي عصبي تطبيقي در قالب دو روش افراز شبكه و دسته­بندي تفريقي به كار گرفته شد. روش دسته­بندي تفريقي عملكرد نسبي بهتري در مقايسه با افراز شبكه در پيش­بيني رواناب داشت. هم­چنين نتايج به دست آمده نشان مي­دهد كه مقدار حداكثر دبي جريان در افق­هاي 1400، 1435 و 1470 به ترتيب به ميزان 14، 27 و 43 درصد در مقايسه داده­هاي تاريخي كاهش خواهد يافت. به نظر مي­رسد با توجه به وقوع تغيير اقليم در حوزه و تشديد آن در سال­هاي آتي لازم است راه­كارهايي به منظور سازگاري و مقابله با تغيير اقليم به منظور حفاظت از منابع آب در نظر گرفته شود.