اثر افزودن ان استيل سيستئين به لتروزول در القاي تخمك گذاري در زنان نازاي مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك

زمينه و هدف : سندرم تخمدان پلي كيستيك از شايع ترين اختلالات اندوكرين زنان در سنين باروري است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر افزودن ان استيل سيستئين به لتروزول در القاي تخمك گذاري در زنان نازاي مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك انجام شد. روش بررسي : اين كارآزمايي باليني روي 40 زن نازاي مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك با TSH، پرولاكتين و هيستروسالپنگوگرافي طبيعي و همچنين اسپرموگرام طبيعي همسر در دو گروه كنترل و مداخله انجام شد. گروه كنترل از روز سوم تا هفتم سيكل قاعدگي روزانه 5 ميلي گرم لتروزول و گروه مداخله 5 ميلي گرم لتروزول توام با 1200 ميلي گرم ان استيل سيستئين دريافت نمودند. در روز 14 سيكل بيماران تحت سونوگرافي واژينال براي سنجش ضخامت اندومتر و تعيين تعداد و قطر فوليكول ها قرار گرفتند. در حضور حداقل يك فوليكول 18 ميلي متري يا بزرگ تر، hCG تزريق شد و نزديكي 12 و 36 و 60 ساعت بعد توصيه شد. روز شانزدهم بعد از تزريق hCG سنجش سطح b-hCG براي بررسي وقوع بارداري انجام گرديد. يافته ها : ميانگين ضخامت اندومتر در روز تزريق hCG در دو گروه مشابه بود. ميزان تخمك گذاري در هر دو گروه كنترل و مداخله مشابه بود. بارداري در 15درصد از گروه كنترل و 20درصد از گروه مداخله رخ داد كه از نظر آماري معني دار نبود. ميانگين تعداد فوليكول ها در گروه كنترل (n=1.13) و گروه مداخله (n=1.47) تعيين شد كه از نظر آماري معني دار نبود. نتيجه گيري : ان استيل سيستئين سبب افزايش ميزان موفقيت لتروزول در القاي تخمك گذاري در زنان نازاي مبتلا به سندرم تخمدان پلي كيستيك نگرديد.