تاثير سرمايه انساني بر كيفيت محيط زيست

محيط زيست يكي ازاصلي ترين و مهمترين نگراني ها و دغدغه هاي جوامع بشري در چند دهه گذشته تا كنون بوده است. از اين رو در سال هاي اخير توجه زيادي به مشكلات محيط زيست به خصوص آلودگي هوا شده است . آلودگي هوا در بسياري از شهر هاي بزرگ جهان به اندازه اي جدي است كه دولت ها را وادار به اتخاذ سياست ها و برنامه هاي كوتاه مدت و بلند مدت براي كاهش آلودگي هوا نموده است. در اين راستا هدف اصلي اين مقاله بررسي ميزان تاثيرگذاري سرمايه انساني برانتشار co2 به عنوان شاخص نشان دهنده كيفيت محيط زيست در گروه كشورهاي منتخب درآمد متوسط مي باشد. تحقيق حاضر از نظر هدف يك تحقيق كاربردي، از نظر روش مطالعه علي و از نظر روش تحقيق و ماهيت و شيوه نگرش پرداختن به مساله استنباطي است. به منظور بررسي ميزان تاثيرگذاري سرمايه انساني بر كيفيت محيط زيست در گروه كشورهاي منتخب درآمد متوسط از ميان شاخص­هاي ارزيابي كيفيت محيط زيست، شاخص ميزان انتشار co2انتخاب شده است. نتايج حاصل از برآورد مدل به روش اثرات ثابت و گشتاور تعميم­ يافته درگروه كشورهاي منتخب در دوره زماني2013- 1998نشان مي دهد سرمايه انساني تاثير منفي و معناداري برانتشار co2 به عنوان شاخص نشان دهنده كيفيت محيط زيست دارد.