ارزيابي و مكان يابي كاربري پارك هاي شهري منطقه 9 شهرداري مشهد با استفاده از تحليل شبكه (Network Analysis)

هدف اين مقاله شناسايي معيارهاي موثر در مكان يابي پارك هاي منطقه 9 شهرداري مشهد در سه مقياس همسايگي، محلي و ناحيه اي با تاكيد بر اصول الگوي تخصيص كمينه فاصله، و در نهايت بررسي پتانسيل منطقه به لحاظ ساخت اين نوع پارك هاست؛ لذا با استفاده از روش اسنادي و ميداني، پس از بررسي كمبودها و تحليل وضعيت فعلي منطقه، شش معيار براي بررسي محدوده هاي مناسب جهت احداث پارك انتخاب شده است كه عبارت اند از: مراكز ثقل جمعيتي، فاصله از مراكز آموزشي، فاصله از مراكز فرهنگي، دسترسي به شبكه هاي ارتباطي، فاصله از پارك هاي موجود و دسترسي به زمين هاي مستعد. همچنين از سيستم اطلاعات جغرافيايي به عنوان ابزار تلفيق، تحليل و نمايش داده هاي مكاني در فرايند مكان يابي، استفاده و فضاهايي كه نيازمند برنامه ريزي بوده، مشخص شده است. نتايج نشان مي دهد كه سرانه پارك هاي منطقه برابر 3/1 متر مربع بوده و براي رسيدن به استاندارد پيشنهادي طرح جامع (62/2 متر مربع)، بايستي حدود 8/52 هكتار به مساحت پارك هاي منطقه افزوده شود. بنابراين جهت رفع كمبود منطقه با استفاده از تحليل شبكه در محيط GIS، حدود 61 هكتار از اراضي باير در دو اولويت اول و دوم، مناسب جهت احداث پارك پيشنهاد شده است.