تحليلي بر آمايش سرزمين شهرستان مرودشت با رويكرد اصلاح روش كمي در نرم افزار GIS

آمايش سرزمين و استفاده صحيح و متناسب با ويژگي­هاي محيطي در سطح منطقه و كشور، از اصول اوليه و مهم توسعه پايدار به شمار مي­آيد. با توجه به جمعيت زياد، تغيير كاربري­ها در شهرستان مرودشت زياد مي­باشد. مقاله بر آن است تا مقايسه­اي بين كاربري اراضي موجود و نقشه آمايش تهيه شده براي شهرستان انجام دهد. روش تحقيق از نوع «توصيفي- تحليلي» مي­­باشد و براي جمع­آوري داده ها از ابزار كتابخانه­اي، پرسشنامه و مطالعات و مشاهدات ميداني استفاده شده است. تجزيه و تحليل داده­ها نيز با نرم­افزارArcGis9.3 صورت گرفته است. مقايسه توان زيست محيطي شهرستان با كاربري اراضي از طريق روي­هم­گذاري لايه­هاي مختلف اطلاعاتي با استفاده از مدل مخدوم و با روش كمي آمايش به كمك GIS صورت گرفت و نقشه آمايش سرزمين منطقه تهيه گرديد. لازم به ذكر است اصلاحاتي در فرايند آمايش نظير عدم تهيه واحدهاي زيست محيطي و بهره گيري از نقشه كاربري فعلي انجام پذيرفت. نتايج نشان مي­دهد كه كاربري كشاورزي آبي و سپس اكوتوريسم از بيشترين اولويت (مجموع سناريوها) و تنها گستره كاربري نزديك به كاربري فعلي، توسعه شهري و صنعتي و روستايي (حدود 4/0 درصد) مي باشد. هم چنين بهره برداري در عرصه كشاورزي آبي (40%) و حفاظت (5/1%) كمتر از توان محيطي بهينه منطقه و در عرصه جنگلداري (22%) و مرتعداري (32%) بهره برداري بيش از توان محيطي مي باشد.