توسعه مدل پذيرش فناوري اطلاعات ديويس (TAM) از طريق سنجش تأثير باورهاي خودكارآمد و ناكارآمد اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي مشهد بر پذيرش سامانه اطلاعات پژوهشي (پژوهان)، مبتني بر رويكرد شناختي-اجتماعي

The Development of Technology Acceptance Model (TAM) through Measuring the Impact of SelfEfficacy and Dysfunctional Attitudes on the Acceptance of Pajhoohan based on CognitiveSocial Theory

هدف: هدف اصلي اين پژوهش توسعه مدل پذيرش فناوري اطلاعات (TAM) از طريق سنجش ميزان تأثير باورهاي خودكارآمد و ناكارآمد كاربران اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي مشهد بر پذيرش سامانه اطلاعات پژوهشي (پژوهان)، مبتني بر رويكرد شناختي اجتماعي بود. روش‌: اين پژوهش از نوع توصيفي كه با هدف كاربردي به روش پيمايشي در نمونه‌اي به حجم 248 نفر، حاصل از جامعه اعضاي هيأت علمي دانشگاه علوم پزشكي مشهد در سال تحصيلي 92 – 93 با سه پرسشنامه انجام شده است. يافته‌ها: پذيرش سامانه پژوهان با باورهاي خودكارآمد كاربران رابطه مثبت و معني‌دار و با باورهاي ناكارآمد آنان رابطه منفي و معني‌داري داشت. رابطه باورهاي خودكارآمد و ناكارآمد كاربران با استفاده واقعي از سامانه پژوهان با حذف اثر متغيرهاي دروني (شامل سهولت، سودمندي، نگرش و قصد استفاده) معني‌دار نبود. در نهايت، نتايج به دست ‌آمده نشان داد روابط پيش‌بيني‌شده در مدل پيشنهادي و مفهومي پژوهش حاضر مثبت و معني‌دار و در نتيجه مدل ارائه شده از برازش كافي برخوردار بود.

Purpose: The main objective of this research is the development of technology acceptance model (TAM) by measuring the effects of selfefficacy beliefs and dysfunctional attitude of users on the acceptance of Mashhad University of Medical Sciences Information System (Pazhoohan) based on social cognitive approach. Methodology: This study used a survey method. The sample of study consisted of 248 of Mashhad University of Medical Sciences faculty members who were appointed through stratified random sampling. The data were collected with a questionnaire the overall estimated Cronbach 's alpha coefficient of which was .95. To analyze the data, descriptive and inferential statistics were applied using SPSS and LISRER. Findings: Acceptance of Pazhoohan system had a significant positive relationship with the selfefficacy of users , however, it had a significant negative correlation with their dysfunctional attitude. . Eliminating the effect of internal variables (perceived usefulness, perceived ease of use, attitude toward using, and the behavioral intention to use), no significant relationship was found between selfefficacy and dysfunctional attitude with the actual users of the Pazhoohan . Finally, the results showed that the proposed model and the conceptual relationships predicted a positive and meaningful research with a fit enough resulting model.