ارائه الگويي براي ارتقاي عملكرد شركت‌هاي تكنولوژي‌محور بر مبناي قابليت يكپارچگي با تأمين‌كننده

در دهه هاي اخير شدت و سرعت چشم گير پيشرفت تكنولوژي، شكل دنياي ما را تغيير داده است. هرچه نقش تكنولوژي پررنگ تر مي شود، مديران بيشتر تحت فشار قرار مي گيرند تا از تكنولوژي براي رسيدن به نتايج بهتر و قدرت رقابتي استفاده كنند. از اين رو مي توان گفت، يكي از عوامل پيشرفت در هر كشوري شكوفايي شركت هاي تكنولوژي محور مي باشد. به منظور توسعه ي شركت هاي تكنولوژي محور همواره بايد به دنبال عواملي بود كه منجر به بهبود عملكرد آن ها شود. در اين راستا شركت هاي تكنولوژي محور به منظور تثبيت برتري در رقابت و بهبود عملكرد، به شدت نيازمند قابليت هاي پويا هستند. زيرا محور اصلي شركت هاي تكنولوژي محور، مبتني برفناوري است كه همواره از نرخ بالاي تغييرات برخوردار مي باشد. از سوي ديگر كسب عملكرد برتر، به توانايي شركت در ادغام و يكپارچگي با شركاي خود در زنجيره تأمين نيز، وابسته است. بر اين اساس در اين مقاله تلاش شد تا به كمك مباني نظري، نقش قابليت يكپارچگي با تأمين كننده به عنوان يك قابليت پويا كه متشكل از سه قابليت فرعي و مكمل درك، اجرا و ارتقاي يكپارچگي با تأمين كننده است، بر عملكرد شركت هاي تكنولوژي محور مورد بررسي قرار گيرد. بررسي هاي انجام شده نشان داد كه شركت هاي تكنولوژي محور مي توانند با تمركز و سرمايه گذاري بر سه قابليت درك، اجرا و ارتقا يا استمرار يكپارچگي با تأمين كننده، به عملكرد برتر دست يابند.