تاثير پيش تيمار بذر و تيمار هاي آبياري بر عملكرد و اجزاء عملكرد نخود (ژنوتيپ هاشم) در دو كاشت پاييزه و بهاره در شمال لرستان

به منظور بررسي تاثير پيش تيمار بذر و تيمار آبياري بر عملكرد و اجزاء عملكرد نخود ژنوتيپ هاشم آزمايشي به صورت كرت هاي خردشده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در دو تاريخ كاشت بهاره و پاييزه در نورآباد-لرستان اجرا شد. عامل اصلي شامل چهار تيمار آبياري (بدون آبياري، 75، 100 و 150 ميلي متر) بر پايه تبخير از تشت تبخير كلاس A و عامل فرعي شامل دو پيش تيمار، پرايمينگ (شاهد، ده ساعت پيش تيمار) بود. كاشت پاييزه به ترتيب سبب افزايش 9/41، 4/7، 4/3، 5/32، 6/43، 9/62 و 7/13 درصدي شمار نيام بارور، ارتفاع بوته، وزن صد دانه، عملكرد دانه تك بوته، عملكرد زيست توده يا زيستي (بيولوژيك)، عملكرد دانه و شاخص برداشت نسبت به كاشت بهاره شد. سطوح آبياري پس از 75، 100 و 150 ميلي متر تبخير از تشت تبخير به ترتيب با ميانگين 2296، 2044 و 1775 كيلوگرم در هكتار افزايش 4/75، 1/56 و 5/35 درصدي در عملكرد دانه نسبت به سطح بدون آبياري (1309 كيلوگرم در هكتار) را نشان دادند. پيش تيمار بذر افزايش 5/8 درصدي عملكرد دانه نسبت به شاهد را نشان داد. مي توان استنباط كرد كه كاشت پاييزه به همراه آبياري پس از 75 ميلي متر تبخير براي دستيابي به بيشترين عملكرد ژنوتيپ هاشم در شمال لرستان مناسب است و اعمال پيش تيمار بذر نيز مي تواند سبب بهبود عملكرد دانه شود.