تحليل روابط ايران و ارمنستان با استفاده از چارچوب نظري واقع گرايي تدافعي

فروپاشي اتحاد شوروي سبب ايجاد كشورهاي جديدي در شمال ايران شد. جمهوري آذربايجان و ارمنستان از جمله اين كشورها هستند. شايان توجه است كه باوجود مشابهت هاي بيشتري كه بين ايران و جمهوري آذربايجانِ شيعه وجود دارد؛ رابطه ايران با ارمنستانِ مسيحي گسترده­تر و بهتر است. پرسش اصلي اين نوشتار، چرايي روابط برجسته و سطح بالاتر ايران و ارمنستان با وجود تفاوت هاي فرهنگي، ديني و زباني در مقايسه با روابط ايران و جمهوري آذربايجان است؟ پاسخ اين نوشتار به اين پرسش اين است: ايران و ارمنستان براساس اشتراك منافع خود و نگراني مشترك از تهديد جمهوري آذربايجان براي ايجاد موازنه در برابر آن، روابط خود را گسترش داده اند كه نتيجه آن ايجاد روابطي با سطح بالاتر بين دو كشوري است كه از تفاوت هاي بسياري برخوردارند. نويسندگان براي فهم چرايي شكل گيري سطح بالاي روابط بين ايران و ارمنستان از نظريه واقع گرايي تدافعي بهره برده­اند. بنابر اين نظريه، دو كشور ايران و ارمنستان به دليل تهديد مشتركي كه از سوي جمهوري آذربايجان تصور مي كنند به نزديكي با يكديگر روي آورده اند تا از اين راه در مقابل جمهوري آذربايجان توازن برقرار سازند.