گسترش فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات ؛ رويكردهاي نظري و ملاحظات امنيتي جمهوري اسلامي ايران

فناوري هاي پيچيده دوران مدرن كه تمامي گستره هاي حيات انساني را درنورديده اند، به حوزه روابط ميان واحدهاي نظام بين المللي، بهويژه در بعد تهديدها، جنگها و منازعات نيز رسوخ كرده اند و بر پويش هاي جاري در درون و ميان جوامع تاثير نهاده اند. در حال حاضر، فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات نقش تعيين كنندهاي در نظام بين المللي ايفا مي كنند. در همين چارچوب، سوال پژوهش حاضر اين است كه آيا و تا چه اندازهاي سه رويكرد نظري كلانِ روابط بين الملل، شامل واقع گرايي، ليبراليسم و سازه انگاري، نقش آفريني گسترش فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات در عرصه بين المللي را در مفهوم پردازي هاي خود مورد توجه قرار داده اند؟ فرضيه مقاله اين است كه با گسترش فناوري اطلاعات و ارتباطات، نظريه پردازي روابط بين الملل، تداوم روند تحول مفاهيم و رواج مفاهيم جديد را تجربه خواهد كرد و رويكردهاي نظري مسلط روابط بين الملل، به ويژه واقع گرايي و تا حد كمتري ليبراليسم، در برابر فشار گسترش فناوري اطلاعات و ارتباطات به جرح و تعديل و انطباق مباحث خود با تحولات فناورانه جاري در عرصه بين المللي روي خواهند آورد.