نقش انرژي هاي تجديدپذير در طراحي بهينه ي ساختمان و كاهش آلاينده هاي زيست محيطي

در بسیاری از كشورها، ساختار مصرف انرژی توسط گروه های مصرف كننده ی مختلف مشخص می شود؛ از جمله بخش مسكونی كه اغلب مسوول حدود نیمی از كل تقاضای انرژی نهایی است. كشورهای پیشرفته بیش از هفتاد هزار ماده ی شیمیایی مختلف تولید می كنند كه بیش تر آن ها به طور كامل از نظر ایمنی آزمایش نشده و استفاده ی نامحتاطانه از این مواد، مواد غذایی و آب و هوای ما را آلوده كرده، اكو سیستم هایی كه ما به آن ها متكی هستیم را شدیداً تهدید می كند. در واقع مواد شیمیایی به بخش جدا نشدنی از زندگی روزانه ی ما تبدیل گشته اند. ما از وسایل رفاهی در ساختمان های خود استفاده می كنیم؛ همانند پلاستیك ها و گاز، پودرهای رختشویی، كه از مواد شیمیایی ساخته شده اند و همچنین دی اكسید كربن و منواكسید كربن و ... تولید می كنیم و اغلب از هزینه های بعضاً سخت و پنهان آنها بی خبریم. نهایتاً آنها از طریق محل های دفن زباله، زهكشی ها و فاضلاب ها به آب ها و یا زمین و هوا راه پیدا می كنند. با استفاده ی بی رویه از ذخایر نفتی و پایان پذیری این ذخایر و همچنین ایجاد آلودگی و آلوده سازی محیط زیست، بشر بار دیگر بر آن شد تا منابع سوختی را مجدداً مورد بررسی قرار داده و چالشی جدید را در یافتن منابع سوختی پایاتر و كم آلوده تر آغاز كند؛ كه با توجه به خصوصیات مورد نظر، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر در سرخط تمام گزینه ها قرار دارد.