نقش حمايت اجتماعي ، بهزيستي معنوي و خودكارآمدي در پيش بيني بهزيستي ذهني سالمندان

شناسايي عوامل مرتبط با بهزيستي رواني سالمندان، يكي از موضوعات مورد علاقه ي حوزه ي روان شناسي سالمندي است. بنابراين هدف اين پژوهش، بررسي نقش حمايت اجتماعي، بهزيستي معنوي و خودكارآمدي در پيش بيني بهزيستي ذهني سالمندان بود. اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه ي آماري را كليه ي سالمندان شهر شيراز تشكيل مي-دادند. در اين مطالعه 350 سالمند بالاتر از 60 سال شهر شيراز به روش نمونه گيري خوشه اي از مناطق مختلف شهري جهت شركت در پژوهش انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسش نامه هاي حمايت اجتماعي (وينفيلد، وينفيلد، و تيگمان، 1992)، بهزيستي معنوي (پالوتزين و اليسون، 1982)، خودكارآمدي (شرر و همكاران، 1998) و بهزيستي ذهني (كيس و ماگيارمو، 2003) استفاده شد. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه رابطه ي دو متغيري بهزيستي ذهني با حمايت اجتماعي، بهزيستي معنوي و خودكارآمدي، مثبت و معني دار است (001/0≥P). نتايج رگرسيون چندگانه نشان داد كه 85 درصد از واريانس بهزيستي ذهني سالمندان از طريق حمايت خانواده و دوستان، بهزيستي مذهبي، بهزيستي وجودي و خودكارآمدي قابل پيش بيني است. نتايج اين پژوهش تلويحات مهمي در خصوص اهميت متغيرهاي مستقل در حفظ بهزيستي هيجاني، روانشناختي و اجتماعي سالمندان داشت.