تاثير چهار هفته تمرين مقاومتي بر بيان ژن MuRF1 و آتروفي عضلاني در موش هاي صحرايي ويستار ديابتي

زمینه و اهداف: آتروفی عضلانی یكی از مشكلات متداول دیابت می باشد. در چنین شرایطی، تجزیه پروتئین افزایش و سنتز آن كاهش می یابد. MuRF1 یك لیگاز یوبیكوئیتین E3 است كه به عنوان یك واسطه تحلیل عضلانی در بسیاری از مدل های آتروفی عضلانی شناخته شده است و در نتیجه آتروفی بیان آن افزایش می یابد. تمرین ورزشی به عنوان یكی از روش های درمانی آتروفی همواره مورد توجه بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن MuRF1 در آتروفی عضلانی ناشی از دیابت ایجاد شده توسط استرپتوزوتوسین در موشهای صحرایی ویستار می باشد. مواد و روش ها: 36 سر موش صحرايي نر از نژاد ويستار با ميانگين توده 22 ± 288 گرم به طور تصادفي به ۴ گروه تقسيم شدند: كنترل غیر دیابتی، تمرین غیر دیابتی، كنترل دیابتی و تمرین دیابتی. گروه های تمرينی یك برنامه تمرين مقاومتی با استفاده از نردبان (۳ روز در هفته، براي4 هفته) انجام دادند. میزانMuRF1 mRNA در عضله فلكسور هالوسیس لانگوس با روش RT-PCR سنجیده شد و با استفاده از نرم افزار Rest از نظر آماری بررسی شد (سطح معنی داری كمتر از 05/0 در نظر گرفته شد). یافته ها: دیابتی كردن سبب افزایش آتروفی و افزایش بیان MuRF1 گردید (0.001 p=) و تمرین مقاومتی میزان آتروفی را از طریق مهار بیان MuRF1 كاهش داد (002/0 p=). نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد با انجام تمرین كوتاه مدت مقاومتی نیز می¬توان به مقابله با آتروفی ناشی از دیابت در موش های دیابتی پرداخت. این نوع تمرین می تواند راهكار مناسبی برای درمان آتروفی در شرایط بیمارگونه دیگر كه ویژگی های كاتابولیكی مشتركی با دیابت دارند نیز باشد كه البته نیازمند مطالعات و بررسی های بیشتری است.