تحليل جامعه شناختي جهت گيري تبليغ ديني نسبت به امر سلامت؛ مورد مطالعه: مبلغان و مخاطبان سخنراني هاي مذهبي شهر قم

تبليغ ديني يكي از موثرترين ابزارها براي تقويت ارزش ها و رفتار هاي مرتبط با سلامت و كيفيت خوب زندگي است. هدف اين مقاله، شناسايي نگرش مبلغان ديني و مخاطبان آنها نسبت به طرح موضوعات سلامت محور در متن سخنراني هاي مذهبي است. به اين منظور از دو روش كيفي و كمي استفاده شده است. بخش كيفي از طريق مصاحبه هاي نيمه ساخت يافته با 19 نفر از مبلغان شيعه مذهب ايراني ساكن شهر قم انجام شده است. داده ها با استفاده از كدگذاري نظري و در قالب دو روش پديدارشناسي و نظريه پردازي داده نگر تحليل شد. يافته هاي اين بخش نشان داد كه همه مبلغان به بعد رواني سلامت توجه دارند. اما پرداختن به ابعاد جسماني سلامت و امور زيست محيطي را موضوعاتي خارج از مناسبت هاي مذهبي، انتظارات مخاطبان و انتظارات نقش خود مي دانند. همچنين به عوامل ديگري مانند فقدان تخصص كافي، عدم حمايت مالي و فكري نهاد هاي دولتي و عدم پذيرش مخاطبان اشاره شده است. در بخش دوم در چارچوب روش پيمايش 116 نفر از مخاطبان نسبتاً دائمي سخنراني هاي مذهبي در مساجد شهر قم مورد مصاحبه قرارگرفتند. يافته هاي اين قسمت نشان داد كه 85 در صد از مخاطبان تبليغ ديني معتقدند كه مبلغين بيشتر به عنصر «رواني» سلامت مي پردازند درحالي كه اگر مبلغان مذهبي به ابعاد ديگر سلامت هم بپردازند براي آنان جالب و اثرگذار خواهد بود. اين يافته نشان مي دهد كه استنباط مبلغان ديني با نوع انتظارمخاطبان شان تطابق ندارد.