شايسته سالاري يا امتياز فضلي در رسائل سياسي عصر قاجار ( مطالعه موردي رسائل سياسي عصر ناصرالدين شاه قاجار )

در برخي از رسايل سياسي عصر ناصري از مفهومي بنام امتياز فضلي سخن گفته شده است كه مي توان آن را برابر نهاد واژه شايسته سالاري دانست.شايسته سالاري فرايندي است كه با جريان عقلاني سازي امور در قرون جديد شكل گرفته و هم سوي با عرفي شدن در خدمت ترقي و پيشرفت جوامع قرار گرفت.تحول اجتماعات ابتدايي و ساده و كهن ، به جوامع پيچيده و پيشرفته امروزي ، و پيدايش تمايزات و ناهمگوني هاي پرتعداد ، تقسيم كار و شايسته سالاري را پديده ايي ضروري و اجتناب ناپذير ساخته است. رسائل سياسي عصر ناصري با نقد مضرات و زيان هاي ناشي از نبود شايسته سالاري ، از مفهومي به نام امتياز فضلي سخن گفته اند. دانش ، مهارت ، تخصص گرايي ، اخلاق حرفه ايي و تجربه برآمده از عمل ؛ مهم ترين شاخص هايِ شايسته سالاري است كه در رسائل فوق از آن با عناويني همچون لياقت و كفايت ، علم و عمل و خبرويت ياد شده است. مساله اصلي پژوهش حاضر تبيين معنا و گستره اين اصطلاح و واكاوي دلايل و علل رواج يا ترك اين موضوع و نتايج حاصل از آن در ترقي يا انحطاط ايران عصر ناصري است. بدين منظور با استفاده از روش تحقيق تحليلي - تبييني ، رسائل سياسي عصر ناصري مورد نقد و بررسي قرار گرفته است.