نگرش اسلام به رفاه اقتصادي

در اقتصاد متعارف، هدف از فعاليت هاي اقتصادي، رسيدن به رفاه به معناي لذت و سعادت است. در اين مقاله به بررسي رويكرد اسلام نسبت به رفاه اقتصادي و مفاهيم مرتبط از جمله لذت، خوشي و سعادت مي پردازيم. بنا به فرضيه مقاله، اسلام رفاه عاقلانه را مطلوب مي داند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه اسلام ضمن به رسميت شناختن رفاه مادي معقول، به دنبال اين است كه جامعه اسلامي، جامعه اي مرفه باشد. حكماي اسلامي در تبيين رفاه مطلوب در رويكرد اسلامي، لذت هاي عقلي را از لذت هاي جسمي برتر مي دانند و ضمن تاييد لذت هاي جسمي، پذيرش آن را مشروط به عدم تنافي با لذت هاي عقلي مي دانند. اسلام با گشودن افق هاي ابديت به روي انسان، به دنبال جهت دهي رفاه مادي در راستاي دستيابي به لذت هاي وصف ناپذير مادي و معنوي سراي ديگر مي باشد؛ لذت هايي را هم كه در تنافي با آن لذت ها مي باشد، ممنوع يا نكوهيده اعلام كرده است. رفاه موردنظر اسلام با رفاه در اقتصاد متعارف كه سعادت را مرادف لذت مي داند تفاوت اساسي دارد. مي توان گفت رفاه مورد تاييد اسلام «رفاه عاقلانه» است كه در برابر رفاه «رفاه غافلانه» رايج قرار مي گيرد. در نگاه اسلامي، رفاه غافلانه موجب كفران نعمت، فساد، غفلت و نابودي جامعه مي شود.