ارائه الگويي براي تحليل اقتصادي چانه زني بين المللي يك كشور اسلامي با رهيافت نظريه «بازي»

«چانه زني» موقعيتي است كه هر فرد يا بازيگر امكان دستيابي به منفعت يك جانبه را در قبول يا رد توافق با فرد يا بازيگرِ ديگر داشته باشد. تجربه مذاكرات با گروه 5+1 و استمرار در روند آتي چانه زني ها با اين كشورها و يا كشورهاي ديگر در آينده و تحقق سياست هاي اقتصاد مقاومتي، به ويژه در عرصه پولي و مالي، نيازمند شناسايي الگوي مناسب چانه زني براي حفظ منافع ملي و انتخاب راهبردهاي سياست گذاري در اقتصاد است. بنا به فرضيه مقاله، تقويت اقتصاد داخلي باعث افزايش قدرت چانه زني كشور در سطح جهاني مي شود. در اين مقاله به بررسي چانه زني از منظر مباني اقتصاد اسلامي در قالب ادله فقه متعارف از يك سو، و فقه حكومتي متاثر از انديشه مقام معظم رهبري ـ مد ظله العالي ـ از سوي ديگر، در ارتباط با نقش ديپلماسي خارجي و سياست هاي اقتصاد مقاومتي در بخش پولي و مالي مي پردازيم. اين بررسي در چارچوب نظريه «بازي» و تعادل چانه زني غيرمتقارن نش، الگوي برانگويچ و گامپ (2013)، و بر اساس سياست هاي اقتصاد مقاومتي صورت گرفته است. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه افزايش در ارزش دارايي ها به سبب تاكيد بر محيط داخل اقتصاد و اعمال سياست هاي اقتصاد مقاومتي در بخش پولي و مالي كشور، موجب افزايش منافع كل بازي (مذاكره) و منافع جمهوري اسلامي ايران مي شود.