همراهي ماكروپرولاكتينمي در بيماران داراي علايم هيپرآندروژنيسم

مقدمه: اگرچه وجود هيپرپرولاكتينمي در زناني كه با علايم باليني يا آزمايشگاهي هيپرآندروژنيسم٬ اختلال هاي قاعدگي و تخمدان هاي كيستيك در سونوگرافي مراجعه مي كنند مي تواند رد كننده ي تشخيص سندرم تخمدان پلي كيستيك باشد، هيپرپرولاكتينمي در زنان داراي علايم هيپرآندروژنيسم شايع است. ماكروپرولاكتينمي مي تواند عامل هيپرپرولاكتينمي در تعداد زيادي از موارد هيپرپرولاكتينمي از جمله زنان داراي علايم هيپرآندروژنيسم باشد و منجر به اقدام هاي غيرضروري تشخيصي ـ درماني، و رد اشتباه سندرم تخمدان پلي كيستيك شود. هدف از اين مطالعه بررسي ماكروپرولاكتينمي در زنان مبتلا به علايم هيپرآندروژنيسم و هيپرپرولاكتينمي به طور همزمان بود. مواد و روش ها: در 200 زن 14 تا 40 ساله ي داراي علايم هيپرآندروژنيسم كه در سال هاي 85-1383 به درمانگاه غدد بيمارستان قائم مراجعه كرده بودند، سطح پرولاكتين سرم اندازه گيري شد. در صورت تأييد وجود هيپرپرولاكتينمي قابل ملاحظه (پرولاكتين بيشتر از 35 ميكروگرم در ليتر) سرم بيماران با آزمون رسوب با پلي اتيلن گليكول براي ماكروپرولاكتينمي بررسي شد. يافته ها: 38 (19%) بيمار افزايش سطح پرولاكتين داشتند كه در 9 نفر اين افزايش قابل ملاحظه بود. ماكروپرولاكتينمي در 5 بيمار تشخيص داده شد و در اين بيماران تشخيص سندرم تخمدان پلي كيستيك نيز گذاشته شد. در 4 بيمار باقيمانده، هيپرپرولاكتينمي از نوع واقعي بود. نتيجه گيري: براي جلوگيري از رد غلط سندرم تخمدان پلي كيستيك و انجام اقدام هاي تشخيصي و درماني گران و غير ضروري و مصرف نامناسب آگونيست هاي دوپامينرژيك لازم است در زناني كه با علايم هيپرآندروژنيسم و هيپرپرولاكتينمي توأم مراجعه مي كنند، ابتدا ماكروپرولاكتينمي رد شود.