مقايسه استرس ادراك شده ، انسجام خانوادگي و خودپنداره مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم و عادي

زمينه: حضور كودك با اختلال طيف اتيسم، فشار زيادي بر اعضاي خانواده، به ويژه مادران وارد مي كند. مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم با چالش هاي بسياري روبه رو هستند كه آن ها را در معرض سطوح بالاي استرس و ديگر پيامدهاي منفي رواني قرار مي دهند. اين پژوهش به منظور مقايسه استرس ادراك شده، انسجام خانوادگي و خودپنداره مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم و عادي انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع علي مقايسه اي بود. جامعه آماري در اين پژوهش عبارت از همه مادران كودكان 7 تا 11ساله با اختلال طيف اتيسم و عادي شهر رشت در سال تحصيلي 93-1392 بود. نمونه مورد مطالعه نيز 49نفر از مادران داراي كودك با اختلال طيف اتيسم و 52مادر داراي كودك عادي بود كه با شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش از مقياس استرس ادراك شده كوهن و همكاران، مقياس انسجام خانوادگي بلوم و نار و پرسش نامه خودپنداره بك استفاده شد. براي تحليل داده ها ي به دست آمده از روش هاي آمار توصيفي ميانگين و انحراف استاندارد و از روش استنباطي تحليل واريانس چندمتغيره استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين 2گروه مادران كودكان با اختلال طيف اتيسم و مادران كودكان عادي در استرس ادراك شده (0001/0>p)، انسجام (0001/0>P) و خودپنداره (0001/0> P)، وجود دارد. نتيجه گيري: بنابراين بايد با طراحي برنامه هاي آموزشي مناسب براي والدين از تاثيرات داشتن فرزند اتيسم بر اعضاي خانواده به خصوص مادران جلوگيري كرد.