تحليل فضايي و ارزيابي شاخص هاي توسعه يافتگي شهرستان هاي استان كهگيلويه و بويراحمد (با استفاده از سيستم تحليل عاملي و تكنيك خوشه اي)

درك استعدادها و توانمندیهای مناطق و برنامه ریزی برای گسترش و تقویت مزیت های نسبی بر اساس قابلیت ها موجب تعادل و توازن منطقه ای می شود.مطالعه حاضر در تلاش است تا با بهره گیری از سیستم تحلیل عاملی و روش تكنیك خوشه ای به نامتعادل بودن و شكاف موجود بین شهرستانهای استان بپردازد. در پرتو چنین مطالعاتی می توان الزامات استراتژیك توسعه بخش ها و مناطق و شهرستان های استان را تعیین و با دقت در اولویت بندی های راهبردی اهداف توسعه ای را به فراخور توانمندی ها ،ظرفیت ها و قابلیت های منطقه ای به انجام رساند.در این مقاله ابتدا 33 شاخص آموزشی ،فرهنگی،اقتصادی ،زیربنایی ،بهداشتی و جمعیتی مورد بررسی قرار گرفته و از روش پیشرفته تحلیل عاملی به شش عامل تقلیل یافته و بطور تركیبی در مولفه های معنی دار قرار داده شده و سپس شهرستانهای استان به روش تكنیك خوشه ای به چهار طبقه همگن تقسیم شده اند.شاخص های مورد مطالعه به كمك تكنیك های فوق در نرم افزارهای SPSS و EXEL محاسبه شده و سپس چگونگی و یا درجه توسعه یافتگی و نابرابریهای شهرستانی محاسبه و تحلیل شده است.نتایج نشان می دهد شهرستانهای استان از جهت توسعه یافتگی كاملا نامتعادل هستند.بطوری كه شهرستان بویراحمد به دلیل مركزیت اداری - سیاسی استان و گچساران به لحاظ نفت خیز بودن شرایط بهتری از جهت شاخص های مورد مطالعه دارند و در سطح برخوردار و شهرستانهای كهگیلویه و چرام ، دنا در سطه نیمه برخوردار وشهرستان های لنده،بهمئی و باشت محروم و غیر برخوردارند.