اثر طول و فاصله لايه هاي ژئوگريد بر عملكرد ديوار حائل خاك مسلح با استفاده از روش اجزاي محدود

اين مقاله به بررسي جزئيات مدل‏سازي ديوار حائل خاك مسلح ژئوگريدي با استفاده از نرم­افزار اجزاي محدود به صورت كرنش مسطح و در فضاي دو بعدي پرداخته است. در اين تحقيق، در مدل‏سازي رفتار خاك از مدل موهر- كولمب استفاده شده است و مدل رفتاري لايه‏هاي ژئوگريد نيز به صورت الاستيك خطي در نظر گرفته شده است. به منظور اعتبارسنجي مدل، از داده­هاي حاصل از سنسور­گذاري در يكي از ديوار­هاي پروژه­اي در توسان ايالت آريزونا در آمريكا استفاده شده است. كرنش­هاي افقي در لايه­هاي ژئوگريد و كرنش­هاي قائم و افقي خاك در ارتفاع­هاي مشخصي از اين ديوار با استفاده از نرم­افزار محاسبه شده­اند. نتايج عددي تطابق خوبي با نتايج واقعي اندازه­گيري شده دارند. در ادامه، با تغيير چيدمان لايه­هاي ژئوگريد و تغيير طول اين لايه­ها، ميزان جابه­جايي راس ديوار و بيشينه نيروي ايجاد شده در لايه­هاي ژئوگريد مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان مي­دهد كه با تغيير طول و فاصله بين لايه­ها مي­توان به طراحي اقتصادي­تري نسبت به نتايج حاصل از روش تعادل حدي دست يافت. همچنين، اين نتيجه به‏دست آمد كه لايه­هاي زيرين ژئوگريد نسبت به ساير لايه­ها بيشترين تاثير را در جابه­جايي راس ديوار دارند و از اين رو طراحان بايد در اين قسمت از تعداد لايه‏هاي بيشتري استفاده كنند. اين تحقيق نشان مي­دهد كه روش اجزاي محدود روش مناسبي براي مدل‏سازي ديوار­هاي حائل خاك مسلح، پيش­بيني رفتار آنها و رفع نواقص داده­هاي حاصل از سنسور­گذاري است.