تاثير عصاره الكلي برگ گردو (Juglans regia) بر فعاليت آنزيم هاي آنتي اكسيدان بافت مغز در موش صحرايي ديابتي

سابقه و هدف: ديابت رايج­ترين بيماري مزمن است. مطالعات نشان مي­دهد كه در اين بيماري سطح آنزيم ­هاي آنتي­ اكسيدان كاهش مي ­يابد. هدف از انجام اين مطالعه بررسي تاثير دريافت عصاره الكلي برگ گردو بر فعاليت آنزيم­ هاي آنتي ­اكسيدان در بافت مغز موش­ هاي صحرايي ديابتي مي­ باشد. مواد و روش­ ها: در اين مطالعه تجربي از 40 سر موش صحرايي نر نژاد ويستار با وزن 20±250 گرم استفاده شد كه به­ طور تصادفي در چهار گروه زير وارد شدند: گروه كنترل، گروه ديابتي، گروه تيمار 1: (دريافت عصاره با دوز mg/kg 250)، و گروه تيمار 2: (دريافت عصاره با دوز mg/kg 500). حيوانات گروه­ هاي تيمار 1 و 2 به ­مدت 30 روز عصاره را از طريق گاواژ دريافت كردند. در پايان دوره تجويز عصاره ميزان گلوكز سرم و ميزان فعاليت آنزيم ­هاي آنتي ­اكسيدان كاتالاز، گلوتاتيون پراكسيداز، سوپراكسيد ديسموتاز و تركيب مالون دي آلدهيد در بافت مغز اندازه­ گيري شد. نتايج: مقدار غلظت MDA در سرم حيوانات ديابتي در مقايسه با گروه كنترل به ­طور معني ­داري بالاتر بود (P<0/05) و عصاره الكلي برگ گردو اين تركيب را كاهش داد. هم­ چنين، در گروه­ هاي ديابتي سطح آنزيم SOD، CAT، GPX در مقايسه با گروه كنترل به­ طور معني ­داري پايين­ تر بود (P<0/05) و عصاره الكلي برگ گردو فعاليت اين آنزيم ها را افزايش داد. نتيجه­ گيري: تجويز خوراكي عصاره الكلي برگ گردو در موش­ هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين تاثيرات ضد ديابتي و آنتي­ اكسيداني دارد.