مقايسه ناگويي خلقي و ابرازگري هيجاني در بيماران مبتلا به نارسايي عروق كرونر قلب و افراد سالم

سابقه و هدف: پژوهش ­هاي پيشين ميزان بالاي ناگويي خلقي در بيماري­ هاي پزشكي و روانشناختي و نقش شيوه ­هاي ابرازگري هيجاني در ابعاد مختلف سلامت را گزارش كرده­اند. هدف از اين پژوهش بررسي مقايسه ناگويي خلقي و ابرازگري هيجاني در بيماران مبتلا به نارسائي عروق كرونر قلب و افراد سالم مي­باشد. مواد و روش ­ها: در اين پژوهش علي- مقايسه­ اي 35 نفر بيمار مبتلا به نارسايي عروق كرونر قلب مراجعه ­كننده به بيمارستان ­هاي سينا و چمران شهر اصفهان (سال 1393) و 35 نفر فرد سالم به شيوه نمونه­ گيري در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از دو پرسشنامه ناگويي خلقي تورنتو (TAS) و ابرازگري هيجاني (EEQ) مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج: نتايج نشان­ دهنده تفاوت معني­ دار بين ناگويي خلقي و ابرازگري هيجاني در بيماران مبتلا به نارسايي عروق كرونر قلب و افراد سالم بود (P<0/05). از سه بعد ناگويي خلقي، بين دو بعد دشواري در توصيف احساسات و دشواري در شناسايي احساسات در بيماران و افراد سالم تفاوت معني ­دار وجود داشت (0/05 P<). هم ­چنين، از سه بعد ابرازگري هيجاني بين دو بعد ابراز هيجان مثبت و ابراز صميميت بين دو گروه تفاوت معني­ دار مشاهده شد (P<0/05). نتيجه ­گيري: ناگويي خلقي و ابرازگري هيجاني در درك بهتر آسيب شناسي رواني بيماران مبتلا به نارسايي عروق كرونر قلب نقش دارد. بنابراين، توجه به آن به­ عنوان يك عامل موثر در فرآيند درمان اين بيماران ضروري به­ نظر مي­ رسد.