بررسي اثر ورزش تردميل و كوركومين بر كاتالپسي در موش هاي صحرايي نرمدل پاركينسوني با رزرپين

بيماري پاركينسون شايعترين اختلال حركتي عصبي است كه بصورت باليني توسط كندي حركت، اختلالات وضعيتي، لرزش در حال استراحت و سفتي عضلاني مشخص مي شود. كوركومين پلي فنلي طبيعي است كه از زردچوبه بدست مي آيد و در بسياري از اختلالات تخريب كننده نورون نقش حفاظت نوروني دارد. مطالعات نشان مي دهد كه ورزش ممكن است اثرات مفيدي بر روي بيماري هاي تحليل برنده سيستم عصبي داشته باشد. بنابراين در اين مطالعه اثر كوركومين به همراه ورزش تردميل در مدل حيواني پاركينسون مورد بررسي قرار گرفت. در اين مطالعه از 48 سر رت نژاد ويستار در 8 گروه (كنترل، ورزش، پاركينسون، كوركومين، پاركينسون+ ورزش، كوركومين+ ورزش، كوركومين+ پاركينسون و كوركومين+ پاركينسون+ ورزش) استفاده شد. بيماري پاركينسون بوسيله تزريق رزرپين به مدت 2 روز(1mg/kg، i.p) ايجاد گرديد. براي سنجش كاتالپسي از تست ميله استفاده شد. به حيوانات در گروه­هاي كوركومين، با دوز50 ميلي گرم/ كيلوگرم بصورت داخل صفاقي به مدت21 روز كوركومين تزريق شد. موش هاي صحرايي در گروه هاي ورزش، 5 روز در هفته به مدت 20 دقيقه با سرعت 24 متر در دقيقه، در طول 3 هفته توسط دستگاه تردميل موتو ر دار مجبور به دويدن شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS با به كارگيري آناليز واريانس يكطرفه در سطح معناداري 05/0 > p استفاده شد. ميزان كاتالپسي در گروه كوركومين+ ورزش+ پاركينسون اختلاف معناداري با گروه پاركينسون+ ورزش و پاركينسون + كوركومين نداشت. كوركومين مي­تواند باعث كاهش كاتالپسي ناشي از رزرپين شود اما اثر كاهشي آن به اندازه ورزش نيست.