پيش بيني بلندمدت بارش با استفاده از مدل ريز مقياس نمايي آماري

يكي از مهم ترين مشكلات در مديريت و برنامه ريزي منابع آب، پيش بيني بلندمدت بارش، به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك هست. تغيير اقليم از طريق تغيير در الگوي بارش بر رژيم هيدرولوژيكي نواحي مختلف تاثير گذار است. در اين مطالعه، اثر تغيير اقليم بر ميزان بارش ايستگاه هاي چترود و سعادت آباد سيرجان، با استفاده از خروجي هاي مدلHadCM3 ، تحت سناريوهاي A2 و B2 و از طريق مدل ريزمقياس كننده SDSM براي سه دوره (2039-2010)، (2069-2040) و (2099-2070) ميلادي، پيش بيني و در ادامه، با توجه به معيارهاي آماري ارزيابي كارآيي مدل مانند ميانگين خطاي مطلق (MAE)، جذر ميانگين مربعات خطا (RMSE) و ضريب ناش- ساتكليف (NS)، نتايج حاصله از مدل مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها، بيان گر عملكرد بالاي مدل SDSM در هر دو ايستگاه هست. همچنين ميزان بارش سالانه تا سال 2099، در ايستگاه چترود در سناريوهاي A2 وB2، به ترتيب (02/10) و (87/8) ميلي متر كاهش و در ايستگاه سعادت آباد سيرجان حدود (51/16) و (09/14) ميلي متر نسبت به دوره پايه كاهش خواهد داشت.