اثرات محافظتي عصاره هيدروالكلي ميوه هندوانه ابوجهل در برابر تغييرات ناشي از دوكسوروبيسين در توان باروري اسپرم هاي اپيديديمي موش

Protective effects of Citrullus colocynthis pulp hydroalcoholic extract against doxorubicin-induced alterations on fertilizing capacity of mouse epididymal sperms

چكيده زمينه و هدف: كارايي باليني دوكسوروبيسين كه به عنوان يك داروي ضد سرطان بسيار مورد استفاده قرار مي گيرد، به واسطه آسيب به بافت هاي طبيعي محدود گشته است. هدف مطالعه حاضر ارزيابي اثرات محافظتي احتمالي عصاره هيدروالكلي ميوه هندوانه ابوجهل در برابر سميت توليد مثلي دوكسوروبيسين مي باشد. روش بررسي: براي انجام اين مطالعه تجربي تصادفي شده شاهد دار، 24 سر موش نر بالغ به گروه هاي شش تايي تقسيم شدند. دو گروه از موش ها دوكسوروبيسين را به ميزان 5/1 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقي در روز هاي 1، 7، 14، 21، 28 و 35 دريافت كردند. يك گروه از گروه هاي فوق، عصاره هيدروالكلي ميوه هندوانه ابوجهل را به ميزان 200 ميلي-گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به صورت داخل صفاقي چهار ساعت پس از تجويز دوكسوروبيسين دريافت مي نمود. گروه شاهد و گروهي كه تنها عصاره را دريافت مي كرد نيز در نظر گرفته شد. توان باروري اسپرم هاي اپيديديمي پس از 35 روز در تمامي حيوانات مورد ارزيابي قرار گرفت. داده هاي اين مطالعه با استفاده از آزمون آماري آناليز واريانس يك طرفه و تست تعقيبي توكي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: دوكسوروبيسين كاهش معني داري در ميزان باروري و رشد رويان و نيز افزايش بارزي را در ميزان توقف رشد رويان موجب گرديد(05/0 > P). تجويز همزمان عصاره هيدروالكلي ميوه هندوانه ابوجهل فراسنجه هاي فوق را به سمت مقادير طبيعي سوق داد. نتيجه گيري: چنين به نظر مي رسد كه عصاره هيدروالكلي ميوه هندوانه ابوجهل مي تواند واجد اثرات محافظتي بالقوه اي در سميت هاي توليد مثلي ناشي از دوكسوروبيسين باشد. كليد واژه ها: دوكسوروبيسين، هندوانه ابوجهل، باروري، اسپرم، موش

ABSTRACT Background and Aim: Clinical efficacy of doxorubicin (DOX), a widely used antineoplastic drug, is limited by causing damage to normal tissues. The aim of this study was to determine the possible protective effects of Citrullus colocynthis pulp hydroalcoholic extract (CCE) on reproductive toxicity induced by DOX treatment. Material and Methods: In this randomized controlled experimental study, 24 adult male mice were divided into groups of 6 animals. DOX was administered to two groups of the mice at a dose of 1.5 mg/kg intraperitoneally on days 1, 7, 14, 21, 28 and 35. One of these groups received CCE at a dose of 200 mg/kg intraperitoneally four hours after DOX treatment. This study also included two other groups: vehicle-treated control group and a group which received only CCE. Epididymal sperm fertilizing capacity of all animals were evaluated after 35 days. Data were analyzed by one-way analysis of variance followed by Tukey test for post hoc comparisons. Results: DOX treatment resulted in a significant decrease in the fertilization rate and embryonic development along with increased rate of embryo growth arrest. Concomitant administration of CCE with DOX, restored all mentioned parameters to normal values. Conclusion: These findings suggested a possible potential role for CCE in the protection of DOX-induced reproductive toxicities. Keywords: Citrullus colocynthis, Doxorubicin, Fertility, Sperm, Mouse