بررسي رابطه بين از خودبيگانگي(بحران هويت) جوانان و ميزان گرايش آنان به انحرافات اجتماعي (مورد مطالعه جوانان 15 - 29 ساله شهر كرمانشاه)

پژوهش حاضر سعی در تحلیل جامعه شناختی، رابطه ی بین از خود بیگانگی(بحران هویت) و گرایش به انحرافات و ارائه راه حل هایی برای گرایش كمتر جوانان به انحرافات اجتماعی دارد. روش پژوهش پیمایشی و به لحاظ زمانی مقطعی است. جامعه آماری جوانان 15 - 29 ساله پسر و دختر شهر كرمانشاه هستند، از میان جوانان شهر مذكور تعداد 382 نفر از طریق فرمول كوكران به روش نمونه گیری خوشه ای مورد بررسی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات، از تكنیك و ابزار پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه پس از احراز اعتبار و پایایی برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss مورد بررسی قرار گرفت. همچنین برای بررسی رابطه ی بین متغیرها از آزمون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد كه فرضیه ی اصلی تحقیق یعنی: رابطه بین متغیر از خود بیگانگی(بحران هویت) جوانان وگرایش آنان به انحرافات اجتماعی رابطه ی معنی داری وجود دارد. این فرضیه با سطح 99 درصد اطمینان تایید شد. همچنین رابطه ی بین دینداری و گرایش به انحرافات در بین جوانان، نیز با سطح اطمینان 99 درصد معنی دار است. رابطه ی بین پایگاه اقتصادی –اجتماعی و گرایش به انحرافات تایید نگردید و در نهایت رابطه ی معنی داری با سطح 99 درصد اطمینان بین دینداری و از خود بیگانگی جوانان نیز وجود دارد. به این معنا كه هر چه میزان از خود بیگانگی(بحران هویت) در افراد بالاتر باشد گرایش به انحرافات بیشتر و هر چه میزان دینداری جوانان در سطح بالایی باشد میزان از خود بیگانگی (بحران هویت) و گرایش به انحرافات كمتر است.