كيفيت زندگي ، عملكرد فيزيكي و رواني در مبتلايان به سندرم متعاقب فلج اطفال

زمينه و اهداف: در حال حاضر، فلج حاد اطفال بيماري ناشايعي است ولي عوارض طولاني مدت آن هنوز هم، يك چالش مي باشد. سندرم متعاقب فلج اطفال شامل علايم نوروماسكولر جديدي است كه اغلب افراد مبتلا به فلج اطفال سال ها پس از حمله حاد با آن مواجه مي شوند. هدف از اين مطالعه، بررسي كيفيت زندگي، عملكرد فيزيكي و رواني در افراد مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال مي باشد. روش بررسي: 204 نفر با سابقه ابتلا به فلج اطفال در اين مطالعه مقطعي شركت كردند. از بين اين افراد 52 نفر مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال بودند كه كيفيت زندگي، عملكرد فيزيكي و رواني اين بيماران با 50 نفر فرد سالم (به عنوان گروه كنترل) مقايسه شد. ابزارهاي ارزيابي شامل پرسش نامه SF-36 و دو زير مجموعه عملكرد فيزيكي و سلامت رواني آن، Visual Analog Scale، مقياس شدت خستگي و Manual Muscle Testing، بودند. آناليز داده ها با استفاده ميانگين و انحراف معيار، independent t test، Kruskal-Wallis test و multivariate regression انجام شد. مقدار P كمتر از 05/0 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: در اين مطالعه، ميانگين سني بيماران 74/8±65/41 بود. ما دريافتيم كه بيماران در مقايسه با گروه كنترل كيفيت زندگي، عملكرد فيزيكي و رواني پايين تري داشتند. آناليز رگرسيون multivariate نشان داد كه عملكرد فيزيكي با ضعف عضلات و عملكرد رواني با درد و خستگي تحت تاثير قرار مي گيرند. نتيجه گيري: كيفيت زندگي، عملكرد فيزيكي و رواني در افراد مبتلا به سندرم متعاقب فلج اطفال كاهش مي يابند. اين بيماران، براي مقابله با مشكلات عصبي-عضلاني جديد نيازمند حمايت تيمي چند رشته اي هستند.