بررسي تحليلي اختلال طيف اتيسم در نسخه پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني

زمينه و هدف: واژه اختلال طيف اتيسم از كلمه يوناني اوتوس به معني «خود» گرفته شده است و براي اشاره به افرادي به كار مي رود كه دامنه اندكي از روابط شخصي و تعامل محدودشده با محيط دارند. يعني نوعي گوشه گيري از كالبد زندگي اجتماعي به درون خود. اختلال طيف اتيسم مجموعه گسترده اي از رفتارهاي نابهنجار ادراكي، شناختي، زباني و اجتماعي را دربرمي گيرد. برخي از الگوهاي رفتاري پايدار با اختلال طيف اتيسم همراه هستند، ولي پراكندگي زيادي در نشانه هاي رفتاري اين افراد مشاهده شده است. نه تنها نشانه ها متفاوت هستند، بلكه شدت نشانه ها هم دامنه گسترده اي دارند. اگرچه نشانه هاي اختلال طيف اتيسم، دامنه گسترده اي دارد، ولي در نسخه پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني به 2دسته كلي نقص در ارتباط اجتماعي و الگوهاي رفتار تكراري و محدود تقسيم شده است. بسياري از كودكان با اختلال طيف اتيسم فاقد قصد ارتباطي هستند و تمايل به ارتباطي كه هدف اجتماعي داشته باشد، نشان نمي دهند. نقص در ارتباط اجتماعي رابطه نزديكي با نقص در توجه مشترك دارد. برخي از اين كودكان داراي آسيب هاي زباني شديد بوده و برخي ديگر خموش يا بي صدا هستند. آن ها در كاربرد اجتماعي زبان يا سرنخ هاي اجتماعي زبان هم مشكل دارند. نتيجه گيري: در اين مقاله تعريف، ملاك هاي تشخيصي، ميزان شيوع، علت شناسي و ويژگي هاي اختلال طيف اتيسم براساس نسخه پنجم راهنماي تشخيصي و آماري اختلال هاي رواني ارايه شده و در پايان نتيجه گيري صورت گرفته است.