Nonverbal Communication as Part of Language lnstruction

ارتباطات غير كلامي سهم بسيار گسترده اي در ارتباطات اجتماعي و روزمره ما دارد. يافته هاي پژوهشي مؤيد آن است كه حدود 5 درصد از تمامي مفاهيم، معاني و پيامهايي كه در مكالمات ما رد و بدل مي شود از طريق ارتباطات غيركلامي صورت مي گيرد. علاوه براين، ارتباطات غيركلامي در فرآيند آموزشي و تدريس زبان خارجي نيز اهميت شاياني دارد، چرا كه معلمان زبان با استفاده از زبان اشاره و حركات بدني مي توانند با زبان آموزان ارتباط برقرار كنند و از اين طريق به انتقال و تبادل معاني و مفاهيم بپردازند. همچنين بسياري از روش ها، فنون و شيوه هاي تدريس زبان مستلزم به كارگيري گسترده ارتباطات كلامي توسط معلمان زبان است. پژوهش هاي روانشناسي نشان ميدهد كه هنگامي كه در تدريس زبان از علايم غير كلامي و زبان اشاره استفاده مي شود فرآيند يادگيري تسهيل مي شود و دانش آموزان واژگان و ساختارهاي گرامري را بهتر به خاطر مي سپارند. با در نظر گرفتن اهميت بالاي اين مقوله، پژوهش حاضر به بررسي گونه هاي مختلف ارتباطات غير كلامي مي پردازد. سپس مفاهيم و معاني برخي از رايج ترين علايم زبان اشاره مورد بحث قرار ميگيرد و تفاسير مختلفي كه از اين گونه علايم در كشور ما و كشورهاي انگليسي زبان وجود دارد توضيح داده خواهد شد. اميد مي رود بررسي و مشخص نمودن اين تفاوتها باعث توجه بيشتر معلمان به علايم غيركلامي در فرآيند آموزش زبان شود.

Nonverbal communication makes up most of what we use to communicate in our face to face interactions. Research findings show that in our social and interpersonal communications up to 65% of what is transmitted is conveyed non-verbally. Nonverbal communication is also important in the process of language teaching, because teachers’ nonverbal communication can create a fluctuating range of students’ engagement or disengagement in the process of teaching. In addition, a variety of teaching techniques requires extensive use of nonverbal forms of communication in language classes. Psycho linguistic studies also suggest that students can recall vocabulary and language patterns for a longer period of time if the instruction is accompanied with nonverbal signs. In this article, an overview of different types of nonverbal communication and body language is presented. The paper then discusses the meaning of commonly used hand gestures and attempts to clarify how they are normally interpreted in the Western countries. It is hoped that Iranian language teachers find this discussion useful and they can incorporate it in their classroom instruction.