انسان انگاري و جاندارپنداري در آموزش علوم

انسان انگاري يعني گرايش مردم به اينكه تصور كنند جانوران با اشياي بي جان داراي ويژگي هايي شبيه به ويژگي هاي انسان هستند. جاندار پنداري نيز به اين معني است كه كودكان تصور مي كنند اشياء زنده و داراي شعورند. بنابر شواهد، استفاده از انسان نگاري و جاندارپنداري در آموزش علوم، روشي متداول در همه سطوح آموزشي و براي همه رده هاي سني است. برخي يافته هاي پژوهشي نشان مي دهند كه انسان انگاري و جاندارپنداري مي تواند باعث مشكلات شناختي در دانش آموزان شود و معلمان جوان تر بر اين باورند كه اين دو باعث مشكلات هيجاني در دانش آموزان مي شود. معلمان با وجود انكار اين روش، به صورت آگاهانه يا ناآگاهانه از انسان انگاري و جاندارپنداري در آموزش علوم استفاده مي كنند و استفاده آگاهانه از آن را به ظرفيت آموزشي پايين دانش آموزان در علوم نسبت مي دهند. با اينكه بيشتر كارشناسان آموزش بر اين باورند كه انسان انگاري و جاندارپنداري تهديدي براي آموزش علوم است اما برخي پژوهش هاي جديد نشان مي دهد كه مي تواند يك فرصت براي يادگيري باشد. گزارش شده است كه زبان انسان انگارانه مي تواند آموزش برخي مفاهيم علمي انتزاعي را پشتيباني كند.