نقش ديپلماسي شاهرخ تيموري در شبه قاره هند

فتوحات تيمور در شبه قاره هند كه از سال 800 ق. آغاز شد، مقدمه ي دوره اي جديد در مناسبات تاريخي ايران و هند بود. به دنبال لشكركشي تيمور، بخش هايي از شبه قاره هند از جمله مولتان و پنجاب به بهانه ي غزا و جنگ با كفار و گسترش اسلام، به قلمروي او افزوده شد. به موازات اين پيروزي ها، برخي امرا و حكام ايالات هند براي اظهار انقياد به تيمور، پيشقدم شدند و برخي نيز اداره ي متصرفات او در اين سرزمين را بر عهده گرفتند. اگرچه مرگ تيمور و رقابت و نزاع شديد مدعيان سلطنت از نفوذ تيموريان در شبه قاره هند كاست، اما به دلايلي چون بروز مناقشات داخلي حكمرانان شبه قاره و سياست شاهرخ تيموري در بسط مناسبات سياسي و اقتصادي، بار ديگر زمينه تجديد مناسبات تيموريان با برخي حكام اين سرزمين فراهم شد. در اين پژوهش، به روش تحقيق تاريخي و شيوه توصيفي- تحليلي متكي بر مستندات منابع دست اول و تحقيقات معتبر، زمينه ها، فرآيند، بازخورد و نتايج ديپلماسي شاهرخ در شبه قاره هند بررسي شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش، از مقاصد سياسي و اقتصادي شاهرخ تيموري در اقدام براي برقراري مناسبات با شبه قاره هند و نيز اهداف سياسي بعضي حكومت هاي شبه قاره براي ارتباط با شاهرخ حكايت مي كند.