مقايسه شروع زودهنگام تغذيه از راه دهان با زمان بندي متداول تغذيه دهاني پس از جراحي قسمت فوقاني دستگاه گوارش: يك مرور سيستماتيك و متاآناليز(Early Oral Feeding as Compared with Traditional Timing of Oral Feeding after Upper Gastrointestinal Surgery: A Syste

هدف: مقايسه اثرات تغذيه زودهنگام از راه دهان با زمان بندي متداول (يا ديرهنگام) تغذيه دهاني، پس از جراحي قسمت فوقاني دستگاه گوارش بر پيامدهاي باليني پيش زمينه: شروع زودهنگام تغذيه از راه دهان پس از عمل جراحي، به ويژه به عنوان بخشي از پروتكلهاي چند روشي (multimodal) يا تسريع شده، رو به افزايش است. با اين حال، هنوز در مورد شروع زودهنگام تغذيه از راه دهان پس از جراحي دستگاه گوارش فوقاني نگراني وجود دارد. روش ها: جستجوي جامعي در پنج پايگاه اطلاعاتي، بدون محدوديت زباني و در فاصله زماني بين ژانويه سال 1980 تا ژوئن 2015 انجام شد. خطر سوگيري مطالعات ارزيابي و متاآناليزهاي مدل اثرات تصادفي (random effects model) به منظور تركيب پيامدهاي نشت از محل آناستو موز، پنوموني، گذاشتن مجدد لوله نازوگاستريك، جراحي مجدد، بستري مجدد، و مرگ ومير انجام شد. يافته ها: 15 مطالعه با مجموع 2112 بيمار بزرگسالي كه واجد تمامي معيارهاي ورود به مطالعه بودند، وجود داشت. ميانگين مدت زمان بستري در بيمارستان در گروه شروع زودهنگام تغذيه به طور معني داري كوتاهتر از گروه شروع دير هنگام بود (تفاوت ميانگين وزن داده شده Weighted mean difference, WMD P<0/01 ; -2/20 - -1/25 : %95 CI. طول مدت بستري پس از عمل نيز به طور معني داري كوتاهتر بود P<0/01 ; -2/20 - -0/68:%95CI, day -1/44 :WMD. تفاوت معني داري در خطر نشست از آناستوموز، پنوموني، گذاشتن مجدد لوله نازوگاستريك، جراحي مجدد، بستري مجدد، يا مرگ ومير در كارآزمايي هاي تصادفي شده شاهددار (randomized controlled trial [RCT) يافت نشد. با اين حال، ادغام نتايج كارازمايي هاي RCT و non-RCT نشان دهنده كاهش معني دار خطر پنوموني در بيماران گروه شروع زودهنگام تغذيه دهاني در مقايسه با گروه تغذيه دير هنگام است (نسبت شانس 0/6 ؛ P=0/01; 0/89 - 0/41 : %95 CI ) نتيجه گيري: شروع زودهنگام تغذيه از راه دهان در مقايسه با زمان بندي متداول تغذيه دهاني (ديرهنگام) با كوتاه شدن طول مدت بستري همراه است و با افزايش عوارض مرتبط باليني همبستگي ندارد.