حريم گويش

The Territory of a Dialect

براي آشنايان با قواعد، نخستين مفهوم متبادر از واژه «حريم» آن است كه در بحث مربوط به املاك (اراضي، چاه‌ها، قنوات و چشمه‌ها و نظاير اين‌ها ) مورد بررسي و مناقشه قرار مي‌گيرد. اما آن‌چه در اين نوشتار بررسي مي‌شود «حريم گويش» است و اين‌كه آيا گويش‌ها و لهجه‌ها نيز حريم دارند يا خير؟ آيا مي‌توان به بهانه‌ي ساخت برنامه‌ي طنزي كه باعث شادي گروهي باشد، گويش يا لهجه‌اي را دست‌مايه‌ي طنز قرار داد؟ در اين نوشته ، كوشيده ام نشان دهم كه چنين حريمي وجود دارد و كسي حق هتك حرمت گويشي را ندارد.

For those who are familiar with the law, the first meaning which is understood from the term “territory” is the one which is referred to and discussed as related to the estates; lands, wells, subterranean canal (qanats), springs and the like. Nevertheless, what is discussed in this paper is a dialect’s territory and whether dialects and accents also have territories or not? Is it acceptable to ridicule a dialect or accent with the purpose of making a comedy show which can amuse and entertain some people? I have tried to show that there is such territory and no one has the right to enter that territory.