ترجمۀ ادبيات كودك از منظر پارادايم اسكوپوس و تعادل (مطالعۀ موردي: داستان شازده كوچولو)

Translating Children’s Literature under Skopos and Equivalence Paradigms: A Case Study of The Little Prince

مطالعۀ حاضر بر آن است تا عملكرد دو پارادايم مهم ترجمه را در ادبيات كودك به تصوير بكشد. اين دو پارادايم عبارت‌اند از: 1) پارادايم تعادل؛ 2) پارادايم اسكوپوس. پارادايم نخست تعادل را در متن مبدأ جستجو مي‌كند، درحالي‌كه پارادايم دوم به‌دنبال آن در متن مقصد است. بدين منظور سه ترجمۀ برجستۀ داستان شازده كوچولو از محمد قاضي، احمد شاملو و ابوالحسن نجفي مورد تحليل و بررسي قرار گرفت. در پايان مشخص شد كه ترجمۀ شاملو، برخلاف دو مترجم ديگر ترجمه‌اي مخاطب مدار و بر پايۀ پارادايم اسكوپوس است كه مخاطبين خاص خود،يعني كودكان را كاملاً در نظر مي‌گيرد. دو مترجم ديگر رويكردي متن مدار در ترجمه‌هاي خود ارائه داده و گاهي از واژگان و عباراتي استفاده كرده‌اند كه درك آن براي كودكان پيچيده است. ترجمۀ اين دو مترجم را بايد ذيل پارادايم تعادل در نظر گرفت. پژوهش حاضر به اين نتيجه مي‌رسد كه پارادايم اسكوپوس، به‌مراتب فراگيرتر از پارادايم تعادل در مسئلۀ ترجمۀ ادبيات كودك است.