درآمدي بر تربيت اخلاقي از ديدگاه خواجه نصيرالدين طوسيبا تاكيد بر مباني و اهداف

Moral Education according to Khajeh Nasir al-Din Tusi with Emphasis on the Principles and Objectives

كنكاش «فطرت» به عنوان يكي از بنيادي ترين مباحث فلسفه تربيت اسلامي، همواره مورد توجه علامه طباطبايي بوده است. هدف اين پژوهش اين است كه با پذيرفتن «فطرت» به عنوان تقرير ديني از سرشت مشترك انسان و نقش عمده آن در قلمرو اركان تعليم و تربيت اسلامي، تصويري از گرايش هاي فطري موثر در تعليم و تربيت را با بهره گيري از آرا اين فيلسوف معاصر، ارايه نمايد. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي بوده و به منظور گردآوري داده هاي لازم براي نيل به اهداف پژوهش، منابع موجود و مرتبط با استفاده از فرم هاي فيش برداري از منابع، جمع آوري و با شيوه هاي كيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. از بررسي آرا علامه طباطبايي به دست آمد كه ايشان گرايش هاي فطري را در چهار حيطه ادراكي، الهي، اختيار و توانمندي عمل تقسيم بندي نموده است. اين گرايش ها، توانمندي هايي هستند كه به شكل گيري نظام تعليم و تربيت منطبق با آموزه هاي اسلامي كه تضمين كننده سعادت انسان و تسهيل كننده فرايند دستيابي به حيات طيبه است، كمك مي نمايند.

Moral education and improvement means adorning the soul with virtues and purifying it from vices, and using some methods for fostering good actions and eliminating vices. The study of moral education can be an important step in defining the structure of moral system represented in moral education. Using a library- based descriptive- analytical method, the paper seeks to review Khajeh Nasir al-Din Tusi,s view about morality and their implications for moral education, in two parts: principles and goals. Khjeh Tusi’s moral system is based on self- knowledge and the balance between powers. The most important result of this research is identifying the foundations of moral education, including the nature and reality of man, the balance of the powers of soul and its ability in achieving true perfection and accomplishing the objectives of moral education, including the ultimate, the intermediary and the educational goals.