معيارهاي همسرگزيني و رضايت از زناشويي

The Criteria of Marriage and Marital Satisfaction

اين مقاله حاصل مطالعه‌اي است با هدف بررسي رابطه معيارهاي همسرگزيني، شامل عشق رمانتيك و همسان‌همسري با رضايت از زناشويي. در اين مطالعه از نظريه زبان جهاني عشق هندريكس و نظريه مثلثي اشترنبرگ، نمونه ايده‌ئالي ناخودآگاه يونگ و همچنين از نظريه همسان‌همسري و مبادله بهره گرفته‌ايم. داده‌ها با روش پيمايش از ميان زوجين شهر تهران گردآوري شده است. نتايج آزمون t مستقل نشان داد كه ميزان گرايش عشق رمانتيك در زوجين ناراضي از زندگي زناشويي بيش از زوجين رضايتمند از زندگي زناشويي و ميزان گرايش به همسان‌همسري در زوجين رضايتمند از زندگي زناشويي بيش زوجين ناراضي است. ارزش‌هاي زناشويي در گروه راضي، بيش از گروه ناراضي مشاهده شد. همچنين بر اساس نتايج آزمون همبستگي پيرسون، وجود رابطه ميان عشق رمانتيك و رضايت از زناشويي در افراد رضايتمند از زندگي زناشويي تأييد شد؛ درحالي‌كه چنين رابطه‌اي در گروه ناراضي از زندگي زناشويي ديده نشد. در گروه راضي، همسان‌همسري با رضايت از زناشويي رابطه دارد؛ ولي در گروه دوم، رابطه‌اي ميان دو متغير مشاهده نشد.

This article is the outcome of the study with the purpose of considering the relationship between the criteria of marriage including the romantic love and proportionate marriage with marital satisfaction. In this article, it has been taken advantage of the theory of universal language of love by Hendrix and triangular theory of Sternberg, Yung’s unconscious ideal sample, as well as the theory of proportionate marriage and dealing. The data has been collected via the survey method among the couples resident in Tehran. The result of independentT test indicated that the amount of tendency of romantic love among the couples with no marital satisfaction is more than that of couples with marital satisfaction; moreover, the amount of tendency towards the proportionate marriage is more among satisfied couples compared with dissatisfied ones. The marital values were mostly observed among satisfied couples. Furthermore, the results of Pearson Correlation test proved the mere existence of relationship between romantic love and marital satisfaction among the satisfied people. In the satisfied group, the proportionate marriage variable is of positive relationship with marital satisfaction while in the other group, it was not observed such a relationship.