رابطه انگيزش تحصيلي و راهبردهاي خودتنظيمي با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان قرچك

Investigating the Relationship between Educational Motivation, Self-regulatory Strategies and Academic Achievement of Male Senior High School Students in Qarchak Sub Province

پژوهش حاضر با هدف شناسايي رابطه بين انگيزش تحصيلي و راهبردهاي خودتنظيمي پيش بيني كننده پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهرستان قرچك بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر دبيرستاني شهرستان قرچك بوده كه حدودا 1400 نفر بودند.حجم نمونه مورد پژوهش بر اساس جدول مورگان 300 نفر مي باشد كه به شيوه خوشه اي و سپس تصادفي اقدام به انتخاب نمونه شد. روش پژوهش حاضر، روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود، و جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه انگيزش تحصيلي (AMS) 28 سؤالي و پرسشنامه راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي (پينتريج ودي روت) 44 سؤالي استفاده شد. براي تحليل داده­ها از آزمون رگرسيون همزمان استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد بين انگيزش تحصيلي و راهبردهاي خودتنظيمي با پيشرفت تحصيلي رابطه وجود دارد و بين مؤلفه هاي انگيزش دروني، انگيزش بيروني و بي انگيزشي با پيشرفت تحصيلي رابطه وجود دارد.

This study aimed to identify the relationship between educational motivation and predictive selfregulatory strategies of the academic achievement in male senior high school students in Qarchak sub province. 300 participants selected from among 1400 male students of sub province in senior high school grade based on Morgan then, cluster and random sling methods. In this descriptive, correlational study, data collected through 28item questionnaire of Educational Motivation and 44 item questionnaire of Self –regulatory Learning Strategies. To analyze the data, regression analysis were run. Findings reveal that there is a significant relationship between educational motivation, selfregulatory strategies and academic achievement moreover, there is a significant relationship between components of internal motivation, external motivation, and reluctance and academic achievement.