نقش متغيرهاي پذيرشي در موفقيت تحصيلي دانشجويان دوره كارشناسي و كارشناسي ارشد

هدف مطالعه حاضر، بررسي نقش متغيرهاي پذيرشي در موفقيت تحصيلي دانشجويان دوره كارشناسي و كارشناسي ارشد و تدوين آنها در قالب مدل پيش بيني بوده و طرح مطالعه از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري شامل، كليه پذيرفته شدگان در دوره هاي كارشناسي و كارشناسي ارشد مركز آموزش الكترونيكي دانشگاه علم و صنعت ايران بود كه تا پايان نيمسال دوم سال تحصيلي 92-1391حداقل، يك نيمسال، نمرات ثبت شده داشته اند. معدل كل واحدهاي اخذ شده در مقطع تحصيلي فعلي به عنوان متغير وابسته، در نظر گرفته شد. تحليل داده ها با مدل رگرسيون خطي و به شيوه گام به گام به اجرا درآمد. نتايج تحليل ها حاكي از آن است كه شاخص هاي پذيرشي به تنهايي از توان نسبتاً پاييني براي پيش بيني موفقيت تحصيلي در دوره هاي آموزش الكترونيكي برخوردارند. لذا نمي توان سياست گذاري هاي آموزشي در اين دوره ها را صرفاً برمبناي مولفه هاي پذيرشي بنا نهاد. با اينحال، در صورتيكه اطلاعات در اختيار يا قابل حصول مديريت دانشگاه، محدود به اطلاعات پذيرشي باشد، مي توان گفت: در مقطع كارشناسي، بومي بودن، معدل ديپلم و پذيرش از طريق آزمون اختصاصي و در مقطع ارشد، رشته تحصيلي مقطع كارشناسي(مهندسي)، پذيرش از طريق آزمون اختصاصي(با وزن منفي)، معدل كل مقطع كارشناسي، نوع دانشگاه محل تحصيل مقطع كارشناسي(دولتي) و رشته تحصيلي مقطع كارشناسي(علوم پايه)، به ترتيب، به عنوان موثرترين پيش بيني كننده هاي موفقيت تحصيلي، قابل معرفي اند. درمجموع فرض بر اين است كه نتايج اين مطالعه مي تواند براي دانشگاه مورد مطالعه و ساير دانشگاه هاي مشابه در امر برنامه ريزي آموزشي براي توسعه دوره هاي آموزش الكترونيكي مورد بهره برداري قرار گيرند.