نقش منابع و اقتصاد انرژي در گسترش رقابت‌هاي منطقه‌اي ايران و عربستان

رهيافت‌هاي نيوليبرالي، تفسير موسع از نقش منابع در رقابت‌هاي منطقه‌اي را ارايه مي‌دهند. موضوعاتي از جمله: هويت، منابع انرژي و منابع آب در زمره نشانگان رقابت براي منابع تلقي مي‌شود. نظريه‌پردازان موضوعات راهبردي بر اين امر تاكيد دارند كه در سال‌هاي بعد از جنگ سرد، زمينه براي شكل‌گيري رقابت‌هاي جديد در روابط كشورهاي منطقه‌اي و بين‌المللي به‌وجود آمده است. بحران اوكراين، بحران امنيتي سوريه و عراق در زمره منازعات مربوط به منابع محسوب مي‌شوند. به هر ميزان، ظرفيت‌سازي براي افزايش صادرات كالاهاي اقتصادي فراهم گردد، طبعا جلوه‌هايي از همكاري‌هاي چندجانبه در حوزه منطقه‌اي و بين‌المللي نيز بوجود مي‌آيد. نيازهاي متقابل ايران و عربستان به درآمدهاي نفتي را بايد در زمره عوامل گسترش همكاري در روابط متقابل كشورها دانست. هماهنگ‌سازي روابط ايران و عربستان در حوزه ديپلماسي منابع، بخشي از ضرورت‌هاي نگرش نيوليبرال به پيوند موضوعات راهبردي و اقتصادي مي‌باشد. در اين مقاله تلاش مي‌شود تا از رهيافت نيوليبرالي در جهت بهينه‌سازي الگوي روابط ايران و عربستان استفاده شود. نيوليبرال‌ها بر اين اعتقادند كه همكاري‌هاي اقتصادي زمينه گسترش روابط به عرصه‌هاي راهبردي را امكان‌پذير مي‌سازد. با توجه به چنين نگرشي هماهنگ‌سازي سياست اقتصادي ايران و عربستان، زمينه لازم براي بهينه‌سازي روابط راهبردي را امكان پذير مي‌سازد. پرسش اصلي مقاله بر اين موضوع تاكيد دارد كه: «بازسازي روابط منطقه‌اي ايران و عربستان از چه طريق امكان‌پذير مي‌باشد؟» فرضيه مقاله معطوف به گزاره‌اي است كه: «بازسازي روابط منطقه‌اي ايران و عربستان در قالب سازوكارهاي اقتصاد منابع و تاثير آن بر ديپلماسي حاصل مي‌گردد.»