اهميت و ضرورت سواد رسانه اي

سواد رسانه اي مفهومي قديمي است كه اولين بار «مارشال مكلوهان» در سال 1965 آن را به كاربرده است. او معتقد بود در دنياي كنوني انسانها بايد به سواد جديدي به نام سواد رسانه اي دست يابند. سواد رسانه اي مجموعه اي از چشم انداز هاست كه ما بطور فعالانه براي قرار گرفتن در محيط رسانه از آن ها بهره برداري مي كنيم تا معناي پيامهايي را كه با آنها مواجه ميشويم، تفسير كنيم، ما چشم اندازهاي خود را با استفاده از ساختار دانش خود مي سازيم و براي ساختن ساختارهاي دانش به ابزار و مواد اوليه نياز داريم، در واقع، اين ابزارها به نوعي مهارتهاي ما هستند و ماده اوليه آنها هم اطلاعات به دست آمده از رسانه ها و محيط دنياي واقعي است. استفاده فعالانه بدان معني است كه ما از پيامها آگاهيم و به طور آگاهانه با آنها در تعامليم، در بعضي از كشورها رسمي شمردن درسي به نام سواد رسانه اي از سوي نظام آموزش و پرورش، نه فقط براي آگاهي و درك بهتر دانش آموزان، بلكه براي دادن آزادي عمل انتقادي پذيرفته شده است. كانادا اولين كشوري است كه در سال 1987 به صورت رسمي آموزش سواد رسانه اي را در برنامه هاي درسي مدارس خود گنجانده و انجمن «سواد رسانه اي كانادا» به آن اقدام كرده است. آموزش سواد رسانه اي در كشور ژاپن هم با مقتضيات بومي بازسازي و اجرا شده است. برنامه آموزش سواد رسانه اي در كشور ژاپن، بر خلاف كانادا كه به وسيله نهاد غيردولتي انجام مي پذيرد، بر عهده وزارت مديريت عمومي، امور داخله، پست و مخابرات است. اميد است در ايران نيز به اين مقوله توجه شود و سواد رسانه اي به عنوان بهترين ابزار واكسينه شدن در مقابل آثار سوء بعضي پيامهاي رسانه ها، از اين مهجوريت درآيد (طلوعي، 1391). در اين مقاله، درباره مفهوم سواد رسانه اي و اهميت و ضرورت وجودي آن در برنامه درسي بحث مي شود.