بررسي تنوع ژنتيكي ژنوتيپ هاي توت ايران با استفاده از خصوصيات مورفولوژيكي

هدف ازاين پژوهش ارزيابي تنوع ژنتيكي و گروه بندي ژنوتيپ هاي توت براساس صفات كمي و كيفي و تعيين فاصله ژنتيكي بين آن ها بود. طرح مورد استفاده، آشيان هاي بوده وارزيابي درختان توت از استان هاي مختلف ايران طبق دستور العمل IPGRI انجام شد. نتايج تجزيه واريانس و مقايسه ميانگين صفات نشان داد كه ژنوتيپ هاي مورد بررسي از نظر كليه صفات مورد مطالعه با يكديگر داراي تفاوت معني دار بودند. صفات شامل: شكل حاشيه برگ، طول دمبرگ، قطر شانون و قطر گل كه نشان دهنده ضرايب تغييرات، داراي تنوع بالاتري بين ژنوتيپ هاي مورد بررسي بودند. نتايج تجزيه ضرايب همبستگي ساده بين صفات اندازه گيري شده نشان دهنده وجود همبستگي مثبت و معني دار بين طول مدت برداشت در زمان رسيدن ميوه 0/82+=r ، شكل گل آذين با زمان رسيدن ميوه 0/71+=r(در سطح 1 درصد)، بين شكل گل آذين با طول مدت برداشت 0/60+=r، بريكس بازمان رسيدن ميوه 0/54+=r، بريكس با شكل ميوه 0/28+=r، وزن تر ميوه با زمان رسيدن ميوه 0/81+=r، وزن تر ميوه با طول مدت برداشت 0/68+=r همبستگي مثبت معني دار در سطح 5 درصد محاسبه شد كه نشان دهنده اين مطلب است ميوه هاي توت كه تقريباً همزمان نمي رسند و در مدت زمان طولاني بر خلاف ساير ميوه ها كه با هم مي رسند قابل برداشت هستند، با استفاده از تجزيه كلاستر به روش «وارد» نمونه ها بر اساس خصوصيات مورفو لوژيكي در فاصله 15، ژنوتيپ هاي استان ها در سه گروه اصلي قرار گرفتند. به منظور تعيين مهم ترين صفات مورفولوژيك در ايجاد تمايز بين جمعيت از تجزيه به مولفه هاي اصلي (PCA) استفاده گرديد. سه مولفه اول 0/65 درصد از كل تنوع موجود را به خود اختصاص دادند. به طوركلي از نتايج اين تحقيق مي توان وجود تنوع به ويژه درون جمعيتي در صفات مورفولوژيك را استنتاج نمود.