تاثير شدت هاي مختلف چراي دام بر ميزان ترسيب كربن و ذخيره ازت خاك (مطالعه موردي: قطعه چهار شهريار)

افزايش نگراني ها در زمينه گرمايش جهاني و تغيير اقليم موجب شده است كه به خاك و توانايي آن در ترسيب كربن به صورت پايدار توجه ويژه اي شود. خاك ها بزرگترين ذخاير كربن در چرخه كربن خشكي هستند كه حاوي كربني حدود سه برابر پوشش گياهي و دو برابر آنچه در اتمسفر وجود دارد مي باشند. مطالعه اثر چراي دام بر ذخيره كربن خاك بدليل نقش عمده كربن آلي خاك در توليد اهميت زيادي دارد و چراي دام پتانسيل بالايي براي تغيير ميزان ذخيره كربن در اكوسيستم هاي مرتعي دارد. در اين مطالعه اثر شدت هاي مختلف چرا بر ميزان ترسيب كربن و تثبيت ازت در مراتع كشت شده با گونه Atriplex canescens در قطعه چهار شهريار بررسي شد. بدين منظور پس از شناسايي مناطق با شدت هاي چرايي كم، متوسط و زياد جهت مقايسه با منطقه قرق نمونه برداري از پوشش گياهي و خاك انجام گرفت. نمونه برداري از پوشش گياهي به روش تصادفي سيستماتيك در قالب 20 پلات 5*5 متري انجام شد. در هر منطقه اولين پلات به طور تصادفي و چهار پلات ديگر در امتداد پلات اول و به فاصله 150-200 متر از يكديگر مستقر گرديدند. جهت نمونه برداري خاك تعداد 20 پروفيل در پلات هاي نمونه برداري پوشش گياهي حفر شد و نمونه هاي خاك در هر پروفيل از عمق هاي 10-0، 30-10 و 100-30 سانتي متري برداشته شد. در نمونه هاي خاك درصد سنگ و سنگريزه، وزن مخصوص ظاهري، كربن آلي و ازت اندازه گيري شد. در ادامه وزن كل كربن ترسيب شده در هر هكتار از هر عمق محاسبه گرديد. تحليل داده ها با آزمون تجزيه واريانس يكطرفه با استفاده از نرم افزار SPSS 17 انجام گرفت و جهت مقايسه ميانگين از آزمون دانكن استفاده شد. نتايج نشان داد كه شدت هاي مختلف چرا باعث كاهش معني دار درصد كربن و ازت خاك شده است.