بررسي الگوي توزيع زماني بارش روزانه و روابط آن با بارش هاي كوتاه مدت در مناطق ساحلي- جنگلي (مطالعه موردي: ايستگاه نوشهر در شمال ايران)

الگوي توزيع بارش 24 ساعته و رابطه آن با بارش هاي كوتاه مدت، يكي از مباحث مهم در مطالعات مربوط به هيدرولوژي همچون شبيه سازي سيلاب و طراحي سازه هاي آبي است. ازاين رو در اين مطالعه، جهت نيل به اين هدف، ابتدا با استفاده از داده هاي ايستگاه باران نگار نوشهر در يك منطقه جنگل ساحلي در شمال ايران، به بررسي روابط بارش روزانه با بارش ساعتي و دقيقه اي پرداخته شد. سپس الگوي توزيع زماني بارش روزانه با استفاده از روش هاي Pilgrim و Huff مورد بررسي قرار گرفت و درنهايت الگوي نقطه اي به دست آمده با به كارگيري آماره هاي ارزيابي قدر مطلق درصد خطاي نسبي، قدر مطلق خطاي ميانگين، خطاي ميانگين و ريشه ميانگين مربعات خطا مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج بررسي روابط بارش 24 ساعته با بارش هاي 5 و 30 دقيقه اي و همچنين 1، 2، 3، 6، 9، 12 و 18 ساعته نشان داد كه در تمامي موارد رابطه نمايي نسبت به روابط رگرسيوني خطي و لگاريتمي، بهتر مي تواند اين رابطه را تبيين كند. بررسي الگوي توزيع زماني بارش نشان داد كه در تمامي وقايع 24 ساعته استخراج شده، بيشترين ميزان بارندگي در چارك اول رخ مي دهد و در غالب رخدادهاي بارش از ابتدا تا انتهاي زمان بارش، شدت بارش به طور مداوم كمتر مي شود، به گونه اي كه در طول زمان بارش هيچ گونه نوساني كه شدت بارش دوباره افزايش پيدا كند مشاهده نمي شود. همچنين نتايج حاكي از آن بود كه در مناطق مشابه، الگوي SCS-type IA مي تواند برآورد قابل قبولي را در مقايسه با ساير الگوهاي مورد بررسي نشان دهد.