مقر ژئومورفولوژيك شهر اصفهان

مكان گزيني و توسعه شهر، اصولاً بيش از هر چيز، تابع شرايط محيطي و موقعيت جغرافيايي آن است. در اين ميان مطالعه ژئومورفولوژيكي محيط و بستري كه باعث پيدايش و استقرار شهر گرديده و شهر بر آن آرميده است از اهميت قابل توجهي برخوردار ميباشد. در همين ارتباط، رودخانه ها و اراضي پيرامون آن ها به عنوان يك واحد ژئومورفولوژيك، از ديرباز يكي از مهمترين جاذبه هاي مكان گزيني و توسعه شهرها به شمار مي آمده اند. تحقيق حاضر با هدف بررسي نقش و جايگاه مطالعات ژئومورفولوژي در مكان گزيني و توسعه شهرها، به ويژه شهرهاي رودخانه اي، از يك سو به بررسي ادبيات اين موضوع و مفاهيم و تعاريف آن مي پردازد و از طرف ديگر با مشاهدات ميداني و بررسي مطالعات انجام شده قبلي در محدوده مورد نظر به تجزيه و تحليل نقش رودخانه زاينده رود در شهر اصفهان مي پردازد كه برترين عامل تكوين دهنده آن شهر محسوب مي شود. شناخت فرآيندها و پديده هاي مختلف ژئومورفولوژيك و نيز پتانسيل ها و محدوديت هايي كه اين عوامل در توسعه شهر دارد نيز وجه ديگر اين تحقيقي است. نتايج نشان ميدهد كه انجام مطالعات ژئومورفولوژيك، با تجزيه و تحليل فرمها و فرايندهاي ژئومورفولوژيكي حاصل از رودخانه زاينده رود، نقش مؤثري در استقرار، توسعه، مورفولوژي، كيفيت زندگي و حتي سيماي كالبدي شهر اصفهان بازي مي كند.