نقد و بررسي مسئله «رنج» در نظريه معنويت و عقلانيت

An Examination of the Problem of “Suffering” in the Theory of Spirituality and Rationality

نظريه پيوند ميان عقلانيت و معنويت  با هدف كاهش رنج و آلام بشري ارائه شده است با اين اعتقاد كه دين سنتي ديگر توان برآوردن اين هدف را ندارد و معنويت در عصر جديد، جانشين دين مي‌شود؛ چون با عقلانيت همراه است و تنها معنويت عقلاني مي‌تواند از رنج انسان‌ها بكاهد، ولي به‌ نظر مي‌رسد نظريه عقلانيت و معنويت در برآوردن اين هدف با اشكال‌هاي متعددي مواجه است. در اين نظريه، ماهيت «رنج» به‌خوبي تبيين نمي‌شود و ناتمام است؛ همچنين نظريه‌پرداز براي كاهش آلام بشري، پنج مرحله و گام را ضروري دانسته است، اما نظريه معنويت نتوانسته به‌درستي آن گام‌ها را طي كند و جامعيتي نسبت به همه انواع رنج‌هاي بشري ندارد. اين نظريه در معناداري و توجيه رنج‌هاي مورد هدف نيز اشكال‌هاي جدي دارد؛ همچنين اينكه اين نظريه چگونه و از چه راهي مي‌تواند اين هدف را برآورده سازد، نا‌مشخص رها شده است و مهم‌تر اينكه مبناي ناواقع‌گرايانه اين نظريه، قابليت برآوردن هدف (كاهش آلام بشري) را نداشته، امكان آن را فراهم نمي‌كند.

The main aim of the theory of spiritualityrationality connection is the “reduction of human sufferings and pains”. The theorist replaces religion by spirituality because he believes that today it is only spirituality that can bring peace and reduce human sufferings, and thus, it should replace the traditional religion. However, there are problems faced by the theory of rationality and spirituality on its way to achieve such a goal. In this theory, the nature of “suffering” is not clearly delineated and seems to be incomplete. The theorist requires 5 stages for the reduction of human sufferings, but his theory cannot adequately go through these 5 stages, and it does not cover all types of human sufferings. There are serious problems regarding the meaning and justification of the sufferings in question: it remains unspecified how, and in what way, the theory can realize the goal. And more importantly, the nonrealistic foundation of the theory fails to make it possible for human sufferings to be reduced.