روش هاي نوين آموزش تاريخ؛ ضرورت ها و بايدها

براي تقويت يادگيري دانش آموزان و ايجاد انگيزه در آنان، ما معلمان مي توانيم روش هاي آموزشي خود را به گونه اي تنظيم كنيم كه آنان بتوانند هرچه بيشتر آموخته هاي خود را به ياد بياورند و درباره اطلاعاتي كه ضمن تدريس درس دريافت كرده اند فكر كرده و آنها را تجزيه و تحليل و طبقه بندي كنند و خود به شناخت برسند. تكيه صرف بر محفوظات و انتقال اطلاعات و دوري گزيدن از آموزش تفكر انتقادي از مهمترين معضلات امروزي تدريس تاريخ است. اگر هدف ما از تدريس تاريخ، آموزشي نقد تاريخي، ايجاد وحدت ملي و مذهبي و ارائه الگوهاي برجسته تاريخي باشد، بايد هم در محتوا و هم در روش تدريس و نحوه ارزشيابي درس خود از روش هاي ديگري بهره گيريم، زيرا بهره گرفتن از روش كهنه سخنراني يا روخواني كتاب از جذابيت اين درس كاسته است. بايد قالب خشك تدريس را كه اغلب به فضاي كلاس، كتاب و معلم محدود مي شود شكست و به روش هاي نوين و جذاب روي آورد. در اين مقاله به بيان شش روش از مهمترين روش هاي نوين آموزشي، خصوصاً درسي تاريخ، به طور مشروح پرداخته مي شود.