نزاريان اسماعيلي ايران در دوران ايلخانان و تيموريان

از روزگار سلجوقيان تا برآمدن هولاكو، نزاريان اسماعيلي، علاوه بر اينكه از مهمترين قدرت هاي سياسي نظامي آن عصر به شمار مي آمدند در شمار جريان هاي بسيار پراهميت فكري عقيدتي ايران نيز بودند. با تهاجم مغولان به ايران كه به ويران شدن دژها و مراكز نزاريان و كشته شدن ركن الدين خورشاه و گروه هاي فراواني از پيروان نزاري او انجاميد، اين قدرت قابل توجه به يكباره از عرصه هاي سياسي نظامي و عقيدتي ايران حذف شد. از اين زمان است كه حيات فرقه نزاريان ايران كاملاً دگرگون ميشود و تحولاتي كاملاً متفاوت با سده هاي پيش را از سر گذراند، به گونه اي كه بايد گفت نزاريان دهه ها و سده هاي پس سقوط الموت با نزاريان پيشين عصر سلجوقي بسيار متفاوت بودند؛ چه از نظر انديشه و چه از نظر شيوه زندگي و فعاليت هاي اجتماعي، بنابراين، اينكه سرنوشت نزاريان ايران پس از سقوط الموت به كجا انجاميد از مسائل مهم و قابل بررسي در تاريخ ايران است و ما در اين مقاله كوشيده ايم به آن بپردازيم. در اين بررسي كوشش شده است براي دو پرسش زير پاسخهايي ارائه شود: - نزاريان ايران در عصر مغولان و تيموريان چه وضعيتي داشتند؟ - كدام عوامل به دوام و بقاي نزاريان ايران كمك كرد؟