ارتباط جوّ سازماني و سكوت سازماني با توانمندي روان‌شناختي كاركنان در بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي بيرجند؛ سال 1394

Relationships between Organizational Climate and Organizational Silence with Psychological Empowerment of Employees in Hospitals Affiliated with Birjand University of Medical Sciences; 2015

زمينه و هدف: شناسايي متغيّرهاي سازماني مرتبط با توانمندي كاركنان، مي تواند موجب ارتقاي عملكرد سازماني بيمارستان ها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي وضعيت و ارتباط بين جوّ سازماني و سكوت سازماني با توانمندي روان شناختي كاركنان در بيمارستان هاي دولتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بيرجند انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعه همبستگي، به صورت مقطعي در سال 1394 اجرا شد. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، 400 نفر از كاركنان بيمارستان هاي دولتي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بيرجند انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه هاي جوّ سازماني، سكوت سازماني و توانمندي روان شناختي بود كه روايي آن ها با قضاوت خبرگان و پايايي هر سه پرسشنامه با آلفاي كرونباخ بيشتر از 0/7 تأييد شد. براي تحليل داده ها از آزمون هاي تي يك نمونه اي، همبستگي پيرسون، تي مستقل و آنوا يك طرفه در نرم افزارSPSS (ويرايش 18) استفاده شد. كسب 70% مقياس ليكرت (3/5)، به عنوان نقطه برش براي وضعيت مطلوب هر متغيّر در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين جوّ سازماني و سكوت سازماني به ترتيب: 0/67±2/94 و 0/56±3/18 بود كه سطح مطلوبي در بيمارستان هاي مورد مطالعه نداشتند (P<0/05). اگرچه ميانگين كلي متغيّر توانمندي روانشناختي با مقدار0/58± 3/6، سطح نسبتاً مطلوبي داشت، اما دو مؤلّفه اعتماد به ديگران و خودساماني به ترتيب با ميانگين0/83±3/2 و0/67±3/42 سطح مطلوبي را نشان ندادند (P<0/05). جوّ سازماني و سكوت سازماني به ترتيب با ضريب همبستگي 0/6 و 0/58، رابطه مستقيم و به نسبت قوي با توانمندي روانشناختي نشان دادند (P<0/05). نتيجه گيري: مديران بيمارستان ها با ايجاد برنامه هاي بهبود جوّ سازماني و كاهش پديده سكوت در راستاي تقويت مشاركت و ابراز نظر كاركنان، مي توانند زمينه توانمندي روانشناختي در كاركنان را بهبود بخشند.

Background and Aim: Identifying factors associated with employees empowerment of their working centers can promote organizational performance of hospitals. The current study aimed at investigating the relationship of both organizational climate and organizational silence with psychological empowerment in the public hospitals affiliated with Birjand University of Medical Sciences (BUMS). Materials and Methods: This crosssectional and correlational study was carried out in 2015. Using a stratified randomized sling, 400 employees were selected from the public. hospitals affiliated with BUMS. Data collection tools were. three selfadministered questionnaires including organizational climate, organizational silence, and psychological empowerment. . Validity and reliability of the questionnaires were verified using experts judgment and Cronbach alpha coefficients more than 0.7, respectively. Data analysis was done by means of SPSS (V: 18) software using one sle t test, independent t test, Pearson correlation coefficient, and oneway ANOVA. The cutoff point of 70%.of Likerttype scale (3.5) was considered as an acceptable mean for each variable. Results: The mean organizational climate and organizational silence was 2.45 and 3.18, respectively which did not correspond with an acceptable mean (P<0.05). Although the mean psychological construct which was 3.6 had an acceptable value, mean of the two other subvariables i.e. ldquo trust to othersrdquo and ldquo selfdeterminationrdquo were 3.2plusmn 0.83 and 3.42plusmn 0.67, respectively and they were not at an acceptable level (P<0.05). It is observed that both organizational climate and organizational silence were positively correlated to psychological empowerment with 0.6 and 0.58 coefficients, respectively (P<0.05). Conclusion: It is suggested that the hospitals administrators should promote the psychological empowerment of their employees through improving organizational climate and decreasing organizational silence and thus, increase their positive participation and employing deserved plans to improve workplace climate and eliminate the silence behavior through employee engagement and more opportunity to express their ideas.